PORTRET z HISTORIĄ Władysław Serwatowski

Władysław Józef Walenty Serwatowski (ur. 14 lutego1949 w Warszawie – zm. 27 marca 2020 w Warszawie), syn Jana Teodora Ignacego Serwatowskiego i Marii Magdaleny z Dzieduszyckich, h.Sas.

Doktor nauk humanistycznych (doktorat w Uniwersytecie Warszawskim, Wydz. Dziennikarstwa i Nauk Politycznych, 14 stycznia 2009 za pracę doktorską: „Udział Polski w wystawie uniwersalnej EXPO’92 w Sewilli. Znaczenie dla kształtowania wizerunku międzynarodowego”), absolwent Wydziałów Filozofii KUL (Magisterium na Wydziale Filozofii i Socjologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1973 za pracę: „Wpływ reklamy na zbyt produkcji przedsiębiorstwa na przykładzie central handlu zagranicznego ANIMEX, ARS POLONA i UNIVERSAL w latach 1966 – 1971”) oraz Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego (studia podyplomowe w 1978r); matura w XXII LO im. Jose Marti w Warszawie, 1966.

Weksylolog, plakacjoner, bibliofil, numizmatyk, popularyzator polskiej kultury, od 1973 r. związany z międzynarodowym rynkiem sztuki.

Od października 1971, pracuje w Państwowym Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie jako tłumacz-asystent (przy próbach sztuki Claire Lise Charbonnier (1933), „Rosa rosis - Różowa róża” reż. Guy Kayat (1938-1983) z Teatru „71” w Paryżu Malakoff). Po premierze, od 02.01.1972 zatrudniony jako szef reklamy w teatrze w Lublinie.

W latach 1975/76 pracował jako szef obsługi widzów i reklamy w Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego. Założył w teatrze Galerię Sztuki, którą kierował razem z malarką i scenografką Barbarą Gutekunst. Doprowadził do otwarcia Galerii wystawą prof. Eugeniusza Gepperta.

W Teatrze Narodowym w Warszawie zatrudniony przez Adama Hanuszkiewicza (1 kwietnia 1976 – 31 sierpnia 1984).

W tym czasie współzałożył i następnie został szefem impresariatu artystycznego w Centrum Sztuki Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Warszawie.

Organizował tournées operowe i operetkowe we Włoszech i Francji, teatralne we Francji, Niemczech, Holandii, Ukrainie i Włoszech. Uczestniczył w tournée po USA orkiestry Sinfonia Varsovia, której gościem honorowym i dyrygentem był Sir Yehudi Menuhin. Organizował Dni Polskie i Dni Warszawy w Helsinkach, Sztokholmie, Berlinie, Moskwie, Pradze i Sofii. Podróżował po Syberii (Omsk, Nowosybirsk, Tomsk, Tara, Irkutsk, Władywostok) i jako komisarz z wystawami plakatów: Chiny, Kanada, Kuba, Tunezja, Turcja, USA, Wenezuela.

Finalizuje indywidualną wystawę Franciszka Starowieyskiego w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, pierwsza indywidualna ekspozycja Polaka w tej prestiżowej placówce, w kwietniu-maju 1985; Dzięki rekomendacji Paula Smitha z Ambasady USA w Warszawie, zostaje zaproszony przez Departament Stanu USA na trzytygodniowy pobyt w ośrodkach projektowania graficznego i muzeach USA.

W 2010 zaproszony przez prof. Fang Chena do jury w Międzynarodowym Biennale Plakatu w Wuhan/Hubei, wykładów na Uniwersytecie w Beijing, Huanggang/Hubei i Wuhan i pokazu polskiego plakatu artystycznego na Uniwersytecie w Wuhan.

„…W 2011 z Władysławem Serwatowskim z którym przyjeźniłem się od lat, przygotowałem wystawę ARTYŚCI EUROPIE pokazaną w Muzeum Łazienkach Królewskich i Brukseli z okazji rozpoczęcia przewodnictwa Polski w Unii Europejskiej. 1 lipca 2011 wystawę w al. Ujazdowskich w Warszawie otwierał Prezydent RP Bronisław Komorowski…” – Czesław Czapliński.

„…Fotografia portretowa jest kreacją. Może być równocześnie zawłaszczeniem wizerunku portretowanego. Dzieje się to wtedy, gdy nazwisko fotografa brzmi medialnie mocniej niż nazwisko osoby fotografowanej, a jedna ze stron ma osobliwe poczucie humoru i honoru na swój temat. Aby takiej sytuacji uniknąć wymyślono statywy i aparaty do autofotografii. Poza eksperymentatorami naśladującymi portrety wielokrotne Witkacego, ten rodzaj twórczości nie przynosi spodziewanych efektów artystycznych. W skali globalnej osobistości i osobowości wolą być portretowane niż portretować się same.

Utrwalony fotografią portret jest zatrzymaniem bohatera w czasie. Jest dokumentem jego historii. Portret fotograficzny nie jest obrazem niemym. To dzieło, które przemawia do wyobraźni oglądającego, rozbudza skojarzenia i przywołuje pamięć. To obraz, który ma historię sprowokowaną, wywołaną przez fotografującego lub dyskretnie wymuszoną i opowiedziana przez fotografowanego. Portret fotograficzny to zapisanie losów osoby w dokumencie nieodwracalnym. Znamy portrety spontaniczne, kreowane profesjonalną intuicją i reżyserowane, poprzedzone umową między fotografującym a fotografowanym. Każdy portret fotograficzny jest indywidualna, historyczną i zakończoną interpretacją wybranej osoby. Portret doskonały jest wyzwaniem dla historii i cywilizacji, którą wzbogaca.

Tak jak nie wchodzimy dwa razy do tej samej rzeki, tak nie mamy, z wyjątkiem kopii i reprodukcji, dwóch takich samych fotografii portretowych. Ciągłą zmienność, niezwykłość, indywidualność, zaczepność oczu i bryły ciała przez wdzięk i osobliwość stają się napędem i wyzwaniem dla fotografujących.

Każda fotografia portretowa Czesława Czaplińskiego - z perspektywy cywilizacyjnej - przypomina film, który właśnie wchodzi na ekrany. Ale ten film Czaplińskiego jest czymś znacznie silniejszym i bardziej precyzyjnym. Jest kadrem, stop-klatka w historii globalnej i w każdej historii indywidualnej. Portrety Czaplińskiego to fotografie intymne, psychologiczne, które demaskują, obiektywizują i petryfikują postać fotografowanego. Portretowany staje się uwiecznionym, a jego portret staje się ważnym fragmentem historii fotografującego. Portret to znacznie więcej niż ujawnione obrazem Rh czy DNA wybranego bohatera. Fotografia portretowa to trwałe zapisanie chwilowej syntezy z relacji dwóch stron. To znak przymierza, więzi i zgody. To niemal pomnik. Jeżeli portretowani maja wyraziste cechy, to ukazane w fotografii Czaplińskiego są wartością ważniejszą niż seria obrazów figuratywnych malowanych w czasie kilku posiedzeń. Portrety Czaplińskiego zapisują i ukazują prawdą dostrzeżoną i utrwaloną w ułamku sekundy. Seria fotografii portretowych staje się natychmiast zjawiskiem cywilizacyjnym. Utrwalanym, oglądanym, konserwowanym, multiplikowanym, opisywanym i eksponowanym. Fotografie portretowe Czaplińskiego są fragmentem metakultury. Należą do niej, dlatego że są w centrum kultury powtórzeń, kultury odnowienia, eksponowania i przypominania. Oglądany wybór fotografii portretowej Czaplińskiego jest twórczością elitarną i subiektywna, ale także otwartą i demokratyczną dla osób ją oglądających. Portrety fotografii autorskiej wchodzą w media, eksponują swoich bohaterów i przemieszczają się razem z mediami.

To, co poznajemy i oglądamy na fotografiach portretowych, koresponduje z klasyczną definicją prawdy fotograficznej, która głosi, że jeżeli dana fotografia ukazuje portretowanego tak a tak, to w danym momencie tak a tak jest właśnje.

Czaplinski ma w archiwum i w kolekcji ponad pięćdziesiąt tysięcy fotografii osób charakterystycznych, wybitnych, zapisanych w encyklopediach i w literaturze, dobrze znanych i rozpoznawanych. Są to bohaterowie małych ojczyzn globalnej wioski, ale są to przede wszystkim wyraziste postacie z Polską związane, które wniosły wkład w cywilizacje na wszystkich kontynentach. Wybieranych i wskazywanych bohaterów fotografuje blisko 40 lat. Pokazuje Ich twarze, czasem całe postacie, ale najczęściej odkrywa i udostępnia klimat, nastrój i sferę duchowej intymności. Żaden z portretów nie powinien wychodzić z fotograficznego obiegu. A jednak, co zaskakujące - na wystawianie i zdemaskowanie siebie portretowami dają zawsze swoją zgodę. W gigantycznej fototece w Polsce i w Stanach Zjednoczonych Ameryki, czyli w portfolio Czaplińskiego, możemy oglądać portrety Polaków znanych na każdym z kontynentów. Na wystawie są portrety wybranych, wyjątkowych i wybitnych. Twórców, którzy są i będą chlubą Europy.

Intencją Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie jest pokazanie oblicza artystów, których nazwiska i życiorysy stanowią o kapitale kulturowym współczesnej Europy. Wybrane indywidualności są postaciami rozpoznawanymi kontynentalnie, globalnie, ale i niszowo. Patrzymy na portrety artystów wielkich, często oddalonych, ale bliskich. Czujemy się emocjonalnie związani z twarzami, które Czesław Czapliński utrwalił i zachował dla nas oglądających tę wystawę. Poznajemy portrety fotograficzne Czaplińskiego, które mają wyraz pomnikowy i uniwersalny. W wielu fotografiach możemy dostrzeć oblicza intymne, dotychczas otoczone tajemnicą prywatności. Patrząc na kolekcje portretów, na ten poczet wielkich indywidualności artystycznych, rodzi się w nas nowy sentyment. Staje się ten sentyment szczególnym rodzajem więzi. Więzi z duchem sztuki. W Europie indywidualna i uniwersalną więź z pięknem, dobrem i prawdą sztuki określić można jako solidarność kontynentalną.

Wystawa ARTYŚCI EUROPIE ukazuje fotograficzne wizerunki twórców, których dorobek wpisany jest w trwały fundament kontynentalnej kultury…” – dr Władysław Serwatowski.

W kontaktach zawodowych jest przyjmowany przez Papieża Jana Pawła II w Castelgandolfo na audiencji prywatnej w 1987, przedstawiany królowi Hiszpanii Janowi Karolowi I i królowej Zofii (czterokrotnie), podejmuje w Pawilonie Polskim króla Belgów Bodouin’a i królową Fabiolę, prezydentów Lecha Wałęsę, Richarda von Weizsackera (Niemcy), Żelu Żelewa (Bułgaria); także księżną Walii Dianę i księcia Walii Karola, księcia Asturii Filipa, ministrów z Rady Europy, Bułgarii, Kolumbii, Rosji, Turcji, przedstawicieli rodzin cesarskich i królewskich z Brazyli, Bułgarii, Grecji i Portugalii oraz przedstawicieli państw i rządów.

Komisarz generalny Polski na Wystawie Uniwersalnej EXPO’92 w Sewilli.

Od 1995 pracowal w Panstwowej Agencji Inwestycji Zagranicznych jako dyrektor ds. inwestycji państw romanskich w Polsce, potem dyrektor ds. marketingu i PR.

Od 1999-2001 był Pełnomocnikiem Prezydenta miasta ds. starań o Wystawę Uniwersalna Expo’2010 we Wrocławiu.

W latach 2002-2006 zatrudniony w Instytucie Adama Mickiewicza, gdzie m.in. pełnił funkcje koordynatora programu Roku Polskiego w Hiszpanii.

Organizator międzynarodowych kongresów naukowych w Polsce: plakatoznawczego (1994) i weksylologicznego (1995).

Od 1993 do 2011 wykładowca marketingu sztuki dla studentów grafiki i fotografii Wydziału Grafiki i Instytutu Sztuki Mediów w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (od 1996 r. prowadził pracownie marketingu z indywidualnym tokiem studiów).

Prowadził wykłady z marketingu w dyplomacji w Collegium Civitas (od 2004-2010), a także gościnne wykłady: Sztuka wizualna w Ameryce Płd. (Uniwersytet Warszawski, Centrum Studiów Latynoamerykańskich, 2002) oraz Symbole Europy (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydział Prawa, 2004) i Podyplomowe Studia Dziennikarstwa i Społecznego Komunikowania Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, kierunek Public Relations, 1994-1997).

Od 2007 związany z Polsko-Japońską Akademia Technik Komputerowych w Warszawie, gdzie na Wydziale Sztuki Nowych Mediow prowadzi wykłady monograficzne: Wizualizacja; Projektowanie a cywilizacja. Na PJATK pracował do 2015r, kiedy ze względu na rozpoznana chorobę Alzheimera przeszedł na emeryturę i zakończył prace zawodowa.

Członek Międzynarodowej Organizacji Ekspertów, ORDINEX, Genewa/Paryż (od 1985 r.) – sekcja kultura i jej promocja oraz media; w latach 1995–2001 był jej wiceprzewodniczącym.

Od 1978 r. prowadził w Warszawie – Centrum Flagi Ziemi.

Komisarz, scenarzysta lub doradca ponad 200 wystaw polskiej sztuki współczesnej w ponad 30 krajach pięciu kontynentów, m. in. MoMA (New York), Circulo de Bellas Artes (Madryt), Centro Cultural (Caracas), MoMA (San Francisco), SFB (Berlin), Centre d’Animation Culturel Theatre’71 (Paryż), Parlament Europejski (Bruksela), Muzeum Sztuki (Lwów), Striped House Museum (Tokio), Kulturhuset (Sztokholm), Quadriennale Scenografii (Praga), Muzeum Katedralne (Barcelona), Shaffy Theater (Amsterdam), Kasyno Cursaal (Ostenda), Zamek (Lacko, Szwecja), Centre Culturel (Tunis).

W latach 1989–1991 reprezentant Polski na ARS BALTICA.

Juror w kilkudziesięciu konkursach dotyczących sztuki, a także przewodniczący jury w ponad 20-tu konkursach międzynarodowych we Francji, Hiszpanii, Niemczech, Polsce, Szwajcarii i Szwecji.

Autor pięciu książek. Publikował teksty na temat kultury i sztuki w ponad 100 tytułach prasowych w 20 krajach oraz w kilkudziesięciu katalogach międzynarodowych.

Stypendysta rządów: Hiszpanii (1981, Ministerstwo Kultury); Wielkiej Brytanii (1984, 1996, British Council), Stanów Zjednoczonych Ameryki (1985 i 1987, USIA i Departament Stanu). Praktyki w zakresie marketingu w Paryżu i w Montrealu (Komitet Organizacyjny Igrzysk Olimpijskich).

Znał biegle kilka jezyków (francuski, angielski, hiszpański, włoski i rosyjski).

Nagradzany za działalność zawodową w Belgii, Czechosłowacji, Francji, Hiszpanii, Italii i Polsce; także za Najpiękniejszą książkę roku 1992 (Earth Flag Designs).

Autor projektów dotyczących: Flagi Ziemi w 1978 z albumem wydanym w j. ang. w 1992, do którego słowo wstępne napisał Prezydent RP Lech Wałęsa; Encyklopedii komputerowej o Polsce w 1990; Solidarności globalnej od 1991, Światowego Dnia Bliźniąt od 1992, albumu Polska zawsze bliska - Pawilon wyobraźni wydanej przez BMB Promotions w 2000.

Komisarz Generalny Polski na Wystawie Uniwersalnej EXPO’92 w Sewilli. Twórca Centrum Flagi Ziemi w Warszawie w 1978, autor naukowych zasad geoweksylografii w 1993; Leksykonu Flagi Ziemi w 1994, Encyklopedii Flagi Ziemi w 1997; redaguje i wydaje od 1997 Weksyli@na jako dodatek do Banderii Polonorum, a następnie jako własną publikację Centrum Flagi Ziemi. Był pomysłodawcą i inicjatorem nazwania jednej z ulic „Plakatowa”, przy której zamieszkał w 2000 r.

PORTRAIT with HISTORY Władysław Serwatowski

                  Władysław Józef Walenty Serwatowski (born February 14, 1949 in Warsaw - died March 27, 2020 in Warsaw), son of Jan Teodor Ignacy Serwatowski and Maria Magdalena née Dzieduszycka, coat of arms Sas.

Doctor of Humanities (PhD at the University of Warsaw, Faculty of Journalism and Political Science, January 14, 2009 for his doctoral thesis: "Poland's participation in the universal exhibition EXPO'92 in Seville. Significance for shaping the international image"), graduate of the Faculties of Philosophy at the Catholic University of Lublin (Master's Degree at the Faculty of Philosophy and Sociology of the Catholic University of Lublin, 1973 for his thesis: "The impact of advertising on the sale of an enterprise's production on the example of foreign trade centers ANIMEX, ARS POLONA and UNIVERSAL in the years 1966 - 1971") and Journalism and Political Science at the University of Warsaw (postgraduate studies in 1978); Matura at the 22nd Jose Marti High School in Warsaw, 1966.

Vexillologist, poster artist, bibliophile, numismatist, popularizer of Polish culture, since 1973 associated with the international art market.

Since October 1971, he has worked at the Juliusz Osterwa State Theatre in Lublin as an assistant translator (during rehearsals of Claire Lise Charbonnier's play (1933), "Rosa rosis - Pink Rose" directed by Guy Kayat (1938-1983) from the "71" Theatre in Paris Malakoff). After the premiere, from 02.01.1972 he was employed as the head of advertising at the theatre in Lublin.

         In 1975/76 he worked as the head of audience service and advertising at the Edmund Wierciński Contemporary Theatre. He founded the Art Gallery in the theatre, which he managed together with the painter and stage designer Barbara Gutekunst. He led to the opening of the Gallery with an exhibition by Prof. Eugeniusz Geppert.

At the National Theatre in Warsaw he was employed by Adam Hanuszkiewicz (April 1, 1976 – August 31, 1984).

At that time he co-founded and then became the head of the artistic impresario at the Stanisław Ignacy Witkiewicz Studio Art Centre in Warsaw.

He organized opera and operetta tours in Italy and France, theatre tours in France, Germany, the Netherlands, Ukraine and Italy. He participated in the US tour of the Sinfonia Varsovia orchestra, whose honorary guest and conductor was Sir Yehudi Menuhin. He organized Polish Days and Warsaw Days in Helsinki, Stockholm, Berlin, Moscow, Prague and Sofia. He traveled around Siberia (Omsk, Novosibirsk, Tomsk, Tara, Irkutsk, Vladivostok) and as a commissioner with poster exhibitions: China, Canada, Cuba, Tunisia, Türkiye, USA, Venezuela.

         Finalizuje indywidualną wystawę Franciszka Starowieyskiego w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, pierwsza indywidualna ekspozycja Polaka w tej prestiżowej placówce, w kwietniu-maju 1985; Dzięki rekomendacji Paula Smitha z Ambasady USA w Warszawie, zostaje zaproszony przez Departament Stanu USA na trzytygodniowy pobyt w ośrodkach projektowania graficznego i muzeach USA.

       In 2010, invited by Prof. Fang Chen to the jury of the International Poster Biennale in Wuhan/Hubei, lectures at the University of Beijing, Huanggang/Hubei and Wuhan and a show of Polish poster art at the University of Wuhan.

         "...In 2011, together with Władysław Serwatowski, with whom I had been friends for years, I prepared the exhibition ARTISTS OF EUROPE shown at the Royal Łazienki Museum and Brussels on the occasion of the beginning of Poland's presidency of the European Union. On July 1, 2011, the exhibition at al. Ujazdowskie in Warsaw was opened by the President of the Republic of Poland Bronisław Komorowski..." - Czesław Czapliński.

“…Portrait photography is a form of creation. Yet, it can also be seen as appropriating the image of those portrayed. It happens when the photographers name is more media-genic than the name of the person portrayed and when one of the parties has a peculiar sense of self-humor and dignity. In order to avoid such situations, self-portrait tripods and cameras have been invented. Still, apart from experimenters imitating Witkacy's multiple self-portraits, this kind of artistic activity does not usually result in the desired outcomes. At a global scale, personages and personalities prefer to be portrayed than to self-portray.

Freezing a portrait in a photograph is like ceasing the character in time. It is a document of their history. A photographic portrait is not a silent image. It is an artwork that speaks to the viewers imagination, awakens their associations and recalls their memories. It is an image with a provoked history elicited by the photographer or subtly enforced and told by the person portrayed. A photographic portrait means recording one's story in an irreversible document. We know spontaneous portraits, created by means of professional intuition, and directed portraits, preceded by an agreement between the photographer and the photographed. Every photographic portrait is an individual, historic and complete interpretation of a specific person. A perfect portrait is a challenge for history and for the civilization that it enriches. We cannot step twice into the same river, and we will never come across two identical portrait photographs - leaving aside copies and reproductions. The constant changeability, uncommonness, individuality and provocativeness in the eyes and in the body are photographers' drivers and a challenge they must face.

Every portrait photography authored by Czestaw Czaplinski - from a civilizational perspective - is like a film that is just being released. But this Czaplinskis film is something much more powerful and precise. It is a frame, or a freeze in the global history and in every individual story. Czaplinsk's portraits are photographs of an intimate, psychological nature. They expose, objectify and petrify the photographed subject. The portrayed individual is being perpetuated and their portrait is becoming an important fragment of the photographers history. Portrait photography is something much more than an exposal of the select subject's Rh or DNA. It is a permanent record of temporary synthesis of the relationship between the photographer and the portrayed individual. It is a sign of a covenant, bond and agreement. It is almost a monument. If the portrayed individuals have some expressive qualities, presented in Czaplinskis photographs they constitute a greater value than a series of figurative paintings, created during multiple sessions, would. Czaplinsk's portraits record and expose the truth he notices and preserves in the blink of an eye. His series of portrait photographs immediately become phenomena of culture.

Recorded, viewed, restored, multiplied, described and exposed. Czaplinskis portrait photographs are an element of metaculture. They belong to it because they lay in the center of the culture of repetition, culture of renewal, exposure and recollection. The presented selection of Czaplinskis portrait photographs is a collection of elitist and subjective artworks, but also one that is open to its viewers and democratic. His portrait photographs become an element of the media, they expose the characters presented in them and they move with the media. What we recognize and what we can observe in portrait photographs corresponds with the classic definition of the photographic truth, which is that if in a given photography the subject is exposed so and so, it means that a very moment they were so and so, indeed.

Czaplinski has an archive and a collection of over fifty thousand photographs of distinctive, outstanding, well known and widely recognized people, referred to in encyclopedias and in literature. They are often heroes of little homelands of the global village, but most of all, they are expressive characters connected with Poland and having their civilizational input in all continents.

He has been photographing subjects that he has picked and that have been suggested to him, for almost 4 0 years. He shows their faces, sometimes their whole silhouettes, but most of the time he exposes and popularizes the atmosphere, mood and realm of spiritual intimacy. None of the portraits should ever be withdrawn from photographic circulation. And yet, what is surprising is that the people portrayed always agree to this exposure. In Czaplinskis portfolio, this enormous collection of photos stored in Poland and in the United States of America, we can see portraits of people known in each continent. This exhibition includes portraits of select exceptional and outstanding characters - artists that have been and will be the pride of Europe.

The intention of the Royal Lazienki Museum in Warsaw is to present the faces of artists whose names and biographies constitute the cultural capital of modern Europe. The chosen individuals are recognized all over the continent and the world, also in niches. We can view portraits of great artists - often distant, yet dose. We feel emotionally attached to their faces, which Czestaw Czaplinski recorded and preserved for us, who can now see this exhibition. We get to know Czaplinskis photographic portraits, which are of a monumental and universal nature. In many photographs we can see intimate faces that have so far been the photographed individuals private domain. When we look at this collection of portraits, this retinue of great artistic individuals, we experience the birth of a new sentiment. This sentiment is becoming a special kind of bond. A bond with the spirit of art. In Europe this individual and universal bond with the beauty, good and truth of art can be perceived as continental solidarity.

What is presented in this ARTISTS for EUROPE exhibition are photographic images of artists whose works have become an inseparable part of the tenacious foundation of the continental culture…” – Władysław Serwatowski, PhD.

       In his professional contacts he is received by Pope John Paul II in Castelgandolfo at a private audience in 1987, introduced to King Juan Carlos I of Spain and Queen Sophie (four times), receives in the Polish Pavilion King Bodouin of the Belgians and Queen Fabiola, presidents Lech Wałęsa, Richard von Weizsacker (Germany), Żelu Żelew (Bulgaria); also Princess Diana of Wales and Prince Charles of Wales, Philippe, Prince of Asturias, ministers from the Council of Europe, Bulgaria, Colombia, Russia, Turkey, representatives of the imperial and royal families from Brazil, Bulgaria, Greece and Portugal, and representatives of states and governments.

Commissioner General of Poland at the Universal Exhibition EXPO'92 in Seville.

         Since 1995 he has worked at the Polish Foreign Investment Agency as the director of investments of Roman countries in Poland, then the director of marketing and PR.

         From 1999-2001 he was the Plenipotentiary of the Mayor of Wrocław for efforts to organize the Universal Exhibition Expo'2010 in Wrocław.

         In 2002-2006 he was employed at the Adam Mickiewicz Institute, where he was, among other things, the coordinator of the Polish Year program in Spain.

         Organizer of international scientific congresses in Poland: poster studies (1994) and vexillology (1995).

From 1993 to 2011 lecturer in art marketing for students of graphics and photography at the Faculty of Graphic Arts and the Institute of Media Art at the Academy of Fine Arts in Warsaw (since 1996 he has run marketing workshops with an individual course of study).

         He has lectured on marketing in diplomacy at Collegium Civitas (from 2004-2010), as well as guest lectures: Visual Art in South America (University of Warsaw, Center for Latin American Studies, 2002) and Symbols of Europe (Adam Mickiewicz University in Poznań, Faculty of Law, 2004) and Postgraduate Studies in Journalism and Social Communication at the Catholic University of Lublin, majoring in Public Relations, 1994-1997).

Since 2007 he has been associated with the Polish-Japanese Academy of Information Technology in Warsaw, where he gives monographic lectures at the Faculty of New Media Art: Visualization; Design and Civilization. He worked at PJATK until 2015, when he retired due to being diagnosed with Alzheimer's disease and ended his professional career.

         Member of the International Organization of Experts, ORDINEX, Geneva/Paris (since 1985) – section culture and its promotion and media; in the years 1995–2001 he was its vice-chairman.

         Since 1978 he has run the Earth Flag Center in Warsaw.

         Commissioner, scriptwriter or advisor of over 200 exhibitions of Polish contemporary art in over 30 countries on five continents, including: MoMA (New York), Circulo de Bellas Artes (Madrid), Centro Cultural (Caracas), MoMA (San Francisco), SFB (Berlin), Centre d’Animation Culturel Theatre’71 (Paris), European Parliament (Brussels), Museum of Art (Lviv), Striped House Museum (Tokyo), Kulturhuset (Stockholm), Quadrennial of Scenography (Prague), Cathedral Museum (Barcelona), Shaffy Theater (Amsterdam), Casino Cursaal (Ostend), Castle (Lacko, Sweden), Centre Culturel (Tunis).

In 1989–1991 he represented Poland at ARS BALTICA.

         Juror in dozens of art competitions, as well as chairman of the jury in over 20 international competitions in France, Spain, Germany, Poland, Switzerland and Sweden.

Author of five books. He has published texts on culture and art in over 100 press titles in 20 countries and in dozens of international catalogues.

         Scholarship holder of the governments of: Spain (1981, Ministry of Culture); Great Britain (1984, 1996, British Council), the United States of America (1985 and 1987, USIA and Department of State). Marketing internship in Paris and Montreal (Organizing Committee of the Olympic Games).

         He spoke several languages ​​fluently (French, English, Spanish, Italian and Russian).

Awarded for his professional activity in Belgium, Czechoslovakia, France, Spain, Italy and Poland; also for the Most Beautiful Book of the Year 1992 (Earth Flag Designs).

         Author of projects concerning: Earth Flags in 1978 with an album published in English in 1992, to which the foreword was written by the President of the Republic of Poland Lech Wałęsa; Computer Encyclopedia about Poland in 1990; Global Solidarity since 1991, World Twins Day since 1992, the album Poland Always Close - Pavilion of Imagination published by BMB Promotions in 2000.

        Commissioner General of Poland at the Universal Exhibition EXPO'92 in Seville. Founder of the Earth Flag Center in Warsaw in 1978, author of the scientific principles of geovexillography in 1993; Earth Flag Lexicon in 1994, Earth Flag Encyclopedia in 1997; edits and publishes Weksyli@na since 1997 as a supplement to Banderia Polonorum, and then as the Earth Flag Center's own publication. He was the originator and initiator of naming one of the streets "Plakatowa", where he moved in 2000.