Wiesław Domaniewski (ur. 2 stycznia 1896 w Warszawie, zm. 29 października 1992 w Bydgoszczy) – żołnierz, działacz polityczny i społeczny, prezes Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce.
Urodził się 2 stycznia 1896 w Warszawie. Był synem Czesława Domaniewskiego h. Lubicz (1861–1936) i Zofii z domu Janiszewska h. Ostoja. Miał brata Jerzego (zm. 1945 w Oranienburgu) i trzy siostry: Irenę (1894–1984), Halinę (1897–1973) i Wandę (1899–1977). Jego żoną była Zofia Domaniewska z domu Godlewska (zm. 1983).
Od 1916 był członkiem POW. W latach 1919–1920 w czasie wojny polsko-bolszewickiej służąc w 35 pułku piechoty walczył na Wołyniu. W 1921 ukończył studia na Wydziale Prawa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, w latach późniejszych naukę kontynuował w Berlinie i Paryżu. W okresie 1921–1922 pracował w warszawskiej ekspozyturze Związku Przemysłowców Bielsko-Bialskich. Od 1926 pracował w Prezydium Rady Ministrów. W latach 1928–1930 był zastępcą Sekretarza Państwowego Banku Rolnego, 1932–1933 radcą finansowym Ambasady RP w Paryżu, 1933– naczelnik wydziału w Ministerstwie Skarbu, 1937–1939 dyrektorem Departamentu Obrotu Pieniężnego Banku Polskiego. W lipcu 1939 został mianowany wiceprezesem Banku Gospodarstwa Krajowego. Po wybuchu II wojny światowej wraz z gen. Romanem Góreckim przeprowadzili akcję ratowania aktywów Banku Polskiego, a także wywiózł z Polski najcenniejsze zabytki piśmiennictwa, w tym pelplińską Biblię Gutenberga. W latach 1942–1944 pełnił funkcję Radcy Ekonomicznego Ambasady RP w Waszyngtonie.
Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w USA. Był długoletnim członkiem Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce. W 1958 był przewodniczącym Komisji Rewizyjnej, w latach 1967–1987 był członkiem Rady Instytutu, a w latach 1972–1980 był skarbnikiem Instytutu. Od 28 marca 1969 do 17 marca 1972 był prezesem Instytutu.
„…Od 1979 r. byłem w Nowym Jorku, w październiku 1980 r. odwiedziłem Instytut Piłsudskiego, prezesem był Tadeusz Pawłowicz (1978-1983), a po nim Stanisław Jordanowski (1983-1993). Zrobiłem wówczas zdjęcia Wiesławowi Domaniewskiemu, który był prezesem w (1969-1972). Jego portret znalazł się na wystawie i w katalogu mojej wystawy „Portraits Americans of Polish Origin” w Polskim Instytucie Naukowym maj 1-9 1981 w Nowym Jorku. Bardzo lubiłem przychodzić do Instytutu Piłsudskiego w Nowym Jorku, gdyż w czasie lunchu, obecni tam ludzie, którzy znali Piłsudskiego, opowiadali ciekawe historie. Pamiętam prof. Wacława Jędrzejewicza, piłsudczyka, ministra II RP, wykładowcę akademickiego na amerykańskich uniwersytetach, który żył 100 lat, kiedy próbowałem mu pomóc założyć płaszcz, gdy wychodził do metra, oburzył się mówiąc – to ja sam nie potrafię? powiedział - https://www.czczaplinski.com/post/portret-z-historią-prof-wacław-jędrzejewicz -..." - Czesław Czapliński.
Wiesław Domaniewski zmarł 29 października 1992 w Bydgoszczy, a 18 grudnia 1992 został pochowany na Cmentarzu Les Champeaux w Montmorency pod Paryżem.
Ordery i odznaczenia: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936); Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1933); Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Wazów (Szwecja, 1937).
PORTRAIT with HISTORY Wiesław Domaniewski
Wiesław Domaniewski (2 January 1896 – 29 October 1992) was a Polish businessman, financial adviser and economist, as well as one of the founders of the association Polish Veterans of World War II. He served as president of the Józef Piłsudski Institute of America in the years 1969–1972.
He was born on 2 January 1896 in Warsaw, then Congress Poland. Between 1918 and 1920, he served in the Polish Army, participating in the clashes in Volhynia, among others. In 1921, he graduated from the Department of Law and Political Science of the University of Warsaw. In the years 1921–1922, he worked in the Warsaw office of the Industrialists' Association of Bielsko-Biała.
He studied in Berlin and Paris. After his return to Poland in 1927, he became an investigator at the Surveying Commission for Research of Production and Trading Conditions at the prime minister's cabinet, only to soon advance to become the head of the Economical Bureau. In the period 1932–1933, he was a financial adviser to the Polish Embassy in Paris and subsequently the director of the Department of Transactions at the Ministry of Treasury.
In July 1939, he was named vice-president of the Bank Gospodarstwa Krajowego. Following the outbreak of World War II in September 1939, he participated in the operation of saving the assets of the Polish Bank (Bank Polski Spółka Akcyjna) alongside General Roman Górecki. In February 1943, he became the main economic adviser of the Polish government-in-exile at its Washington embassy. After the war, he settled in New York City and worked for the firm Roehr Products Co. with headquarters in Waterbury, Connecticut.
“…From 1979 I was in New York, in October 1980 I visited the Piłsudski Institute, the president was Tadeusz Pawłowicz (1978-1983), followed by Stanisław Jordanowski (1983-1993). I then took photos of Wiesław Domaniewski, who was the president in (1969-1972). His portrait was included in the exhibition and catalog of my exhibition "Portraits Americans of Polish Origin" at the Polish Scientific Institute on May 1-9, 1981 in New York. I really liked coming to the Piłsudski Institute in New York, because during lunch, people there who knew Piłsudski told interesting stories. I remember prof. Wacław Jędrzejewicz, a Piłsudski member, minister of the Second Polish Republic, academic lecturer at American universities, who lived for 100 years, when I tried to help him put on his coat when he was going to the subway, he got outraged and said - I can't do it myself? he said - https://www.czczaplinski.com/post/portret-z-historią-prof-wacław-jędrzejewicz - …” – Czesław Czapliński.
He was one of the founders of the association Polish Veterans of World War II. A member of the Józef Piłsudski Institute of America starting in 1948, he served as its treasurer starting in 1955, with short breaks. During the period 28 March 1969 – 17 March 1972 he was president of the Institute.
Domaniewski died on 29 October 1992, aged 96. He is buried in the cemetery in Montmorency, Val-d'Oise, near Paris.
