Warren Donald Leight (ur. 17 stycznia 1957) jest amerykańskim dramatopisarzem, scenarzystą, reżyserem filmowym i producentem telewizyjnym.
Najbardziej znany jest ze swojej pracy nad serialami Law & Order: Criminal Intent i Lights Out, a także jako showrunner In Treatment i Law & Order: Special Victims Unit. Jego sztuka Side Man była finalistką Nagrody Pulitzera w kategorii dramat w 1999 roku.
Warren Leight urodził się jako syn trębacza jazzowego Dona Leighta (1923–2004) i jego żony Timmy, drugiego z dwójki dzieci. Zarówno Warren, jak i jego starsza siostra Jody (ur. 1955), dorastali w kłopotach finansowych i wśród klubów.
Leight uzyskał tytuł licencjata w dziedzinie komunikacji na Uniwersytecie Stanforda w 1977 roku, planując karierę dziennikarza. Leight rozpoczął karierę pisarską od horroru z 1980 r. Dzień Matki, po którym nastąpił dokument Before the Nickelodeon: The Cinema of Edwin S. Porter (1982) (jako głos „Terrible Teddy”), niezależny Stuck on You! (1983) i film Miramax The Night We Never Met (1993), który również wyreżyserował, z udziałem Matthew Brodericka, i który przyniósł mu nominację na Deauville Film Festival. Napisał scenariusz do komedii Grega Kinneara z 1996 r. Dear God.
W latach 80. był dyrektorem kreatywnym/scenarzystą kwartetu „dowcipnych” komiczek znanych jako „High Heeled Women”, do którego należała aktorka Arleen Sorkin, występująca w kabaretach w Nowym Jorku.
Jest żonaty z Karen Hauser, która stworzyła Internet Broadway Database (IBDB.com) i pełni funkcję dyrektora ds. badań w Broadway League. Mieszkają w Nowym Jorku z dwiema córkami.
W ramach swojego pierwszego projektu scenicznego Leight współpracował z kompozytorem i autorem tekstów Charlesem Strouse przy musicalu Mayor, zainspirowanym Edem Kochem i jego relacjami z Leoną Helmsley i Bess Myerson. Wystawiono go 185 razy w Top of the Gate w Greenwich Village, począwszy od 13 maja 1985 r. Musical przeniesiono do dzielnicy łacińskiej 23 października 1985 r. i grano do 5 stycznia 1986 r., gdzie wystawiono kolejne 70 sztuk. W 1986 roku otrzymał nominację do nagrody Drama Desk Award za wybitną książkę.
„…Warren D. Leight fotografowałem w czerwcu 1983 w Nowym Jorku, kiedy wyszła jego słynna książka I HATE N Y GDBK
Książka wzbudzała wielkie zainteresowanie, gdyż pokazywała Nowy Jork bez osłony, taki jaki jest, często niebezpieczny – sam mogę powiedzieć, że na 42 Street, w biały dzień, napadli na mnie i ukradli mi bardzo drogi sprzęt fotograficzny. O mało nie straciłem życia…” – Czesław Czapliński.
Stray Cats to „zbiór monologów inspirowanych muzyką” o mężczyznach, zwanych „kotami”. Stray Cats zostało zaprezentowane przez All Season Theatre Group (Nowy Jork) 14 maja 1998 r. w reżyserii Kevina Confoya. Pierwsza produkcja miała miejsce w Naked Angels (Nowy Jork) we współpracy z Jo Bonney i innymi.
Sztuka Side Man Leighta z 1998 r. przyniosła mu nagrodę Tony Award w kategorii „Najlepsza sztuka” w 1999 r. oraz nominacje do nagrody Drama Desk Award w kategorii „Wybitna sztuka” w 1998 r. i nagrody Pulitzera w kategorii „Drama”. W sztuce wystąpili Edie Falco i Frank Wood.
W 2001 r. jego sztuka Glimmer, Glimmer & Shine została wyprodukowana przez Mark Taper Forum w Los Angeles. Była produkowana poza Broadwayem przez Manhattan Theatre Club od 24 maja 2001 r. do 8 lipca 2001 r. John Spencer wystąpił w obu produkcjach, wyreżyserowanych przez Evana Yionoulisa.
W latach 2003, 2004, 2005, 2007 i 2009 brał udział w The 24 Hour Plays, wyjątkowym wydarzeniu teatralnym, w ramach którego w ciągu 24 godzin pisano, próbowano, reżyserowano i wystawiano kilka krótkich sztuk (Daily Bread z udziałem Billy'ego Crudupa, Rosie Perez i Rachel Dratch).
No Foreigners Beyond This Point miało swoją światową premierę w Center Stage w Baltimore, Maryland w listopadzie 2002 roku, w reżyserii Tima Vasena. Sztuka miała premierę Off-Broadway, wyprodukowana przez Ma-Yi Theater Company w The Culture Project 45 Bleecker Theatre, 17 września 1995 roku, w ramach pokazów przedpremierowych. Reżyserem był Loy Arcenas, a w obsadzie znaleźli się Laura Kai Chen, Ron Domingo, Wai Ching Ho, Francis Jue, Karen Tsen Lee, Abby Royle, Ean Sheehy i Henry Yuk. Sztuka została zainspirowana doświadczeniami Leighta w nauczaniu języka angielskiego w Guangdong (Canton) w Chinach. Otrzymał nominację do nagrody Drama Desk Award 2006, Play, za produkcję Off-Broadway.
Jego sztuka James and Annie miała premierę w Ensemble Theatre w Cincinnati w marcu 2003 roku. Sztuka opowiada o „międzyrasowym romansie”.
Leight rozpoczął karierę w telewizji jako niezależny scenarzysta dla 100 Centre Street w 2002 roku. Na sugestię dramatopisarki Theresy Rebeck, producent wykonawczy Law & Order: Criminal Intent René Balcer zatrudnił Leight, aby dołączył do zespołu serialu w drugim sezonie jako scenarzysta/producent. Jego koledzy odnieśli się do sztuki Leight Side Man; w odcinku trzeciego sezonu, „Shrink-Wrapped”; kłócąca się para spiera się o motywy małżeństwa w sztuce. Na rekomendację Balcer, Leight został mianowany producentem wykonawczym serialu i głównym scenarzystą w 2006 roku, kiedy Balcer opuścił serial pod koniec piątego sezonu.
W 2008 roku opuścił Criminal Intent po siódmym sezonie, aby zostać showrunnerem serialu HBO In Treatment, rok po tym, jak CI przeniósł się do telewizji kablowej. W lipcu 2009 roku ogłoszono, że Leight dołączył do nowego dramatu FX Lights Out. 11 kwietnia 2011 roku Variety poinformowało, że Leight będzie showrunnerem Law & Order: Special Victims Unit, zaczynając od trzynastego sezonu. Przed dołączeniem Leighta do SVU, napisał jeden z ostatnich odcinków Law & Order: Criminal Intent, odcinek 10. sezonu „Trophy Wine”, który był jedynym odcinkiem sezonu, który nie był inspirowany prawdziwym wydarzeniem. Przed produkcją 13. sezonu Law & Order: SVU, prezes NBC Bob Greenblatt chciał, aby Leight „zresetował ton” serialu z poprzednich sezonów, jednocześnie sprawiając, aby fabuła „nadal była przekonująca, ale trochę bardziej przyziemna”.
Greenblatt i Leight, wraz z innymi członkami obsady i ekipy SVU, zaczęli nazywać „odświeżony” serial „SVU 2.0”. Mariska Hargitay przejęła serial jako prowadząca, z powodu nagłego odejścia Christophera Meloniego. W wywiadzie dla TV Guide Leight zauważył: „Jestem świadomy, jak udany i lubiany jest ten serial. Próbuję po prostu rozgryźć, jak go odmłodzić po 12 latach”. Leight dołączył do SVU, ponieważ zdecydował się na uruchomienie nowego serialu. Odnosząc się do odejścia postaci Meloniego, zauważył: „postacią najbardziej dotkniętą jego odejściem jest Olivia. Myślę, że w dawnych czasach Law & Order, odrywało się kończynę, przyklejało nową kończynę, wracało się i rzucało. Wcierało się trochę brudu w ranę i wychodziło. Próbujemy to trochę zrobić. Moim zdaniem i zdaniem Mariski, [odejście Stablera] będzie się rozgrywać w kilku odcinkach — czasami w subtelny sposób, czasami w sposób jawny”.
Kiedy Leight został zapytany, jak czuje się, prowadząc ostatnią serię Law & Order, odpowiedział: „To legendarna franczyza i nie chcę zatonąć wraz z ostatnim statkiem. Wolałbym, żeby to był punkt zwrotny lub odrodzenie franczyzy. Wyjaśniono mi — a było to jeszcze przed odejściem Chrisa — że jeśli serial będzie szedł tak, jak szedł, to zostaną mu najwyżej dwa lata. Prawdopodobnie tylko jeden. Jeśli będziesz robić to, co robiłeś do tej pory, odejdziesz. To interesująca wiadomość, którą można odebrać, podejmując nową pracę. Mam nadzieję, że... zmiany wprowadzane w tym roku doprowadzą do kolejnych pięciu lat dla tego serialu. I wyraźnie to lato pokazało, dlaczego ten serial musi być emitowany. Wydawało się, że co tydzień pojawia się historia o wpływowych mężczyznach, którzy źle się zachowują lub o dziwnych wydarzeniach. W Nowym Jorku liczba morderstw spadła o 75 procent od szczytu, ale w przypadku tego rodzaju przestępstw tak nie jest. W pokoju scenarzystów mamy ścianę, która ma 50 nagłówków New York Post na ten temat z lata. Nie jest tak, że pierwotna koncepcja serialu nie ma już sensu.
Leight zauważył, że jego największym celem na sezon 13 jest „Przede wszystkim przetrwać. Przetrwać transformację i przedstawić przekonujące argumenty, dlaczego ludzie powinni nadal oglądać serial i do niego wracać. To jest na poziomie biznesowym. Na poziomie tematycznym chcemy zbadać szarość tego wszystkiego. I zbadać psychikę ofiar i przestępców trochę bardziej oraz wpływ, jaki ta praca ma na ludzi, którzy ją wykonują. Kiedy policjant opowiada mi o prawdziwym przesłuchaniu, które przeprowadził, siedzę na skraju krzesła. Tam właśnie chcemy być”.
Zanim SVU zostało odnowione na 14. sezon, Leight powiedział dla TV Guide: „Nie chcę, żeby to była runda zwycięstwa, chcę, żeby było 14 lat w dół, siedem do końca, w przeciwieństwie do 14 lat w dół i to była dobra passa”. Oceny „roller coaster” w sezonie 13, od jego wprowadzenia w tamtym czasie, Rock Center z Brianem Williamsem z konkurencją CSI: Crime Scene Investigation na CBS i Revenge na ABC. „Mam już dość ludzi mówiących, że serial spadł z Meloni” — mówi Leight. „Z punktu widzenia scenariuszy godzinnych, radzimy sobie bardzo dobrze dla NBC. Czy wypadlibyśmy inaczej dla innej sieci? Prawdopodobnie. Albo z innym wprowadzeniem? Prawdopodobnie”.
W październiku 2012 roku Leight powiedział o przyszłości serii Law & Order – która obecnie składała się tylko z Law & Order: SVU – „(Dick Wolf i ja) czasami rozmawiamy ogólnie o tym, dokąd (seria) mogłaby zmierzać. Jestem ciekaw, czy gdzieś w przyszłości będzie kolejna iteracja”, mówi. „Staramy się utrzymać pewien poziom jakości, co moim zdaniem jest powodem, dla którego seriale tak dobrze utrzymują się w powtórkach. I chciałbym wierzyć, że w jakiś sposób jest miejsce dla kolejnego pokolenia”. W 2015 roku podpisał całościową umowę z Sony Pictures TV.
W maju 2016 roku Leight odszedł ze stanowiska showrunnera SVU, aby rozwijać nowe pomysły telewizyjne dla Sony. W kwietniu 2019 roku Leight ogłosił, że wraca do SVU jako producent wykonawczy/showrunner. Jego druga kadencja trwałaby od sezonów 21 do 23, rezygnując na przerwę po prowadzeniu serialu podczas pandemii COVID-19.
Filmografia: Dzień Matki (1980); Stuck on You! (1982); Before the Nickelodeon: The Cinema of Edwin S. Porter (1982) (dokument) Hot Flashes(1984); (TV) Me and Him (1988); The Night We Never Met (1993) (również reżyser); Dear God (1996); 100 Centre Street (2002); (TV) Law & Order: Criminal Intent (2002–2008) (TV) (producent, współproducent wykonawczy i producent wykonawczy/showrunner) Hey Joel (2003); (TV) In Treatment (2009); (TV) Lights Out (2011); (TV) (również producent wykonawczy) Law & Order: Special Victims Unit (2011–2016, 2019–2022) (producent wykonawczy/showrunner).
Wybrana scena: Burmistrz (1985); Side Man (1998); Glimmer, Glimmer, & Shine (2001); No Foreigners Beyond This Point (2006); Leap of Faith (2012).
PORTRAIT with HISTORY Warren D. Leight
Warren Donald Leight (born January 17, 1957) is an American playwright, screenwriter, film director and television producer. He is best known for his work on Law & Order: Criminal Intent and Lights Out and as the showrunner for In Treatment and Law & Order: Special Victims Unit. His play Side Man was a finalist for the 1999 Pulitzer Prize for Drama.
Warren Leight was born to jazz trumpeter Don Leight (1923–2004), and his wife, Timmy, the second of two children. Both Warren and his older sister, Jody (b. 1955), grew up with financial trouble and around clubs.
Leight received a B.S. degree in communication from Stanford University in 1977, planning a career as a journalist. Leight began his writing career with the 1980 horror film Mother's Day, followed by the documentary Before the Nickelodeon: The Cinema of Edwin S. Porter (1982) (as the voice of "Terrible Teddy"), the indie Stuck on You! (1983), and the Miramax film The Night We Never Met (1993), which he also directed, starring Matthew Broderick, and which earned him a nomination at the Deauville Film Festival. He wrote the screenplay for the 1996 Greg Kinnear comedy Dear God.
In the 1980s, he was the creative director/writer for a quartet of "witty" female comics known as the "High Heeled Women," which included actress Arleen Sorkin, who performed in cabarets in New York City.
He is married to Karen Hauser, who created the Internet Broadway Database (IBDB.com) and serves as Research Director for the Broadway League. They live in New York City with their two daughters.
For his first stage project, Leight teamed with composer-lyricist Charles Strouse on the musical Mayor, inspired by Ed Koch and his dealings with Leona Helmsley and Bess Myerson. It ran for 185 performances at the Top of the Gate in Greenwich Village starting on May 13, 1985. The musical transferred uptown to the Latin Quarter on October 23, 1985, running to January 5, 1986, for another 70 performances. He received a 1986 Drama Desk Award nomination for Outstanding Book.
"...I photographed Warren D. Leight in June 1983 in New York, when his famous book I HATE N Y GDBK came out.
The book aroused great interest because it showed New York without cover, as it is, often dangerous - I can say that on 42nd Street, in broad daylight, I was attacked and my very expensive photographic equipment was stolen. I almost lost my life..." - Czesław Czapliński.
Stray Cats is a "collection of musically influenced monologues" about men, called "cats". Stray Cats was presented by All Season Theatre Group (New York City) on May 14, 1998, directed by Kevin Confoy. The first production was at Naked Angels (New York City) with the collaboration of Jo Bonney and others.
Leight's 1998 play Side Man won him the 1999 Tony Award for Best Play and nominations for both the 1998 Drama Desk Award for Outstanding Play and the Pulitzer Prize for Drama. It starred Edie Falco and Frank Wood.
In 2001, his play Glimmer, Glimmer & Shine was produced by the Mark Taper Forum in Los Angeles. It was produced Off-Broadway by the Manhattan Theatre Club from May 24, 2001, to July 8, 2001. John Spencer appeared in both productions, directed by Evan Yionoulis.
He contributed works to The 24 Hour Plays, a unique theatrical event in which several short plays are written, rehearsed, directed, and performed within 24 hours, in 2003, 2004, 2005, 2007 and 2009 (Daily Bread starring Billy Crudup, Rosie Perez and Rachel Dratch).
No Foreigners Beyond This Point had its world premiere at Center Stage in Baltimore, Maryland in November 2002, directed by Tim Vasen. The play opened Off-Broadway, produced by the Ma-Yi Theater Company at The Culture Project 45 Bleecker Theatre, on September 17, 1995, in previews. Directed by Loy Arcenas, the cast included Laura Kai Chen, Ron Domingo, Wai Ching Ho, Francis Jue, Karen Tsen Lee, Abby Royle, Ean Sheehy and Henry Yuk. The play was inspired by Leight's experiences teaching English in Guangdong (Canton), China. He received a nomination for the 2006 Drama Desk Award, Play, for the Off-Broadway production.
His play James and Annie premiered at the Ensemble Theatre of Cincinnati in March 2003. The play involves an "interracial love affair".
Leight ventured into television as a freelance writer for 100 Centre Street in 2002. On a suggestion from playwright Theresa Rebeck, Law & Order: Criminal Intent executive producer René Balcer hired Leight to join the staff of the series in its second season as a writer/producer. His colleagues included a reference to Leight's play Side Man; in a third-season episode, "Shrink-Wrapped"; a bickering couple argues about the motivations of the married couple in the play. Upon a recommendation from Balcer, Leight was named the show's executive producer and head writer in 2006 when Balcer left the show at the end of the fifth season.
In 2008, he left Criminal Intent after its seventh season to be the showrunner for HBO's series In Treatment, a year after CI moved to cable. In July 2009, it was announced that Leight had joined FX's new drama Lights Out.
On April 11, 2011, Variety reported that Leight would serve as showrunner for Law & Order: Special Victims Unit starting with the thirteenth season. Prior to Leight joining SVU, he wrote one of the final episodes of Law & Order: Criminal Intent, the 10th-season episode "Trophy Wine", which was the only episode of the season not to be inspired by a real life, true event. Before production on the 13th season of Law & Order: SVU, NBC President Bob Greenblatt sought Leight to "reset the tone" of the show from its prior seasons, while having the storylines "still be compelling but a little more grounded".
Greenblatt and Leight, along with other SVU cast and crew members, began calling the "revamped" series, "SVU 2.0". Mariska Hargitay took over the series as lead, due to Christopher Meloni's abrupt departure. In an interview with TV Guide Leight noted "I'm aware of how successful and well-liked this show is. I'm just trying to figure out how you rejuvenate it after 12 years." Leight joined SVUover choosing to launch a new show. Regarding Meloni's character's departure, he noted "the character most affected by his departure is Olivia. I think in the old days of Law & Order, you'd rip a limb off, attach a new limb, and go back and pitch. Rub some dirt in the wound and go out there. We're trying to do that a little. To my mind and to Mariska's mind, [Stabler's exit] will be playing out over several episodes — sometimes in subtle ways, sometimes in overt ways."
When Leight was asked how he felt running what was then the last remaining Law & Order series, he responded, "It's a storied franchise, and I don't want to go down with the last ship. I'd rather this be the turning point or a regeneration of the franchise. It was made clear to me that — and this was before Chris had left — if the show kept going the way it was going, at most it had two years left. Probably just one. If you keep doing everything you've been doing, you'll be gone. That's an interesting message to get when you take a new job. I have to hope that ... the changes being made this year lead to another five years for this show. And clearly, this summer made the case for why this show needs to be on the air. It felt like every week there was a story about powerful men behaving badly or strange goings on. In New York, the number of murders is down 75 percent from its peak, but that's not the case with this kind of crime at all. We have a wall in the writers' room that has 50 New York Post headlines on it from the summer. It's not like the show's original conceit doesn't make sense anymore."
Leight noted that his biggest goal for season 13 is "First of all, survive. Survive the transition and make a compelling case for why people should continue to watch the show and come back to the show. That's on a business level. On a thematic level, we want to explore the gray of all of this. And to explore the psyches of victims and perps a little bit more and the effect this work takes on the people who do it. When a cop tells me about a real-life interrogation he did, I'm on the edge of my chair. That's where we want to be."
Prior to SVU being renewed for a 14th season, Leight said to TV Guide, "I don't want it to be a victory lap, I want it to be 14 years down, seven to go, as opposed to 14 years down and it's been a good run." Ratings "roller-coastered" in season 13, from its lead-in at the time, Rock Center with Brian Williams with competition from CSI: Crime Scene Investigation on CBS and Revenge on ABC. "I get so tired of people saying that the show is down from Meloni," Leight says. "From the point of view of scripted hour-longs, we're performing very strongly for NBC. Would we perform differently for a different network? Probably. Or with a different lead-in? Probably."
In October 2012, Leight said of the future of the Law & Order franchise – which currently consisted of just Law & Order: SVU – "(Dick Wolf and I) sometimes talk in general terms of where (the franchise) could go. I'm curious to see if there's another iteration somewhere down the line," he says. "We try hard to maintain a certain level of quality which I think is why the shows sustained in reruns so well. And I'd like to believe there's room for another generation in some way." In 2015, he signed an overall deal with Sony Pictures TV.
In May 2016, Leight left as SVU showrunner to develop new television ideas for Sony. In April 2019, Leight announced he was returning to SVU as executive producer/showrunner. His second term would run from seasons 21 to 23, stepping down to take a break, having run the show during the COVID-19 pandemic.
Filmography: Mother's Day (1980); Stuck on You! (1982); Before the Nickelodeon: The Cinema of Edwin S. Porter (1982) (Documentary); Hot Flashes (1984) (TV); Me and Him (1988); The Night We Never Met (1993) (also Director); Dear God (1996); 100 Centre Street (2002) (TV); Law & Order: Criminal Intent (2002–2008) (TV) (Producer, Co-Executive Producer, & Executive Producer/Showrunner); Hey Joel (2003) (TV); In Treatment (2009) (TV); Lights Out (2011) (TV) (also Executive Producer); Law & Order: Special Victims Unit (2011–2016, 2019–2022) (Executive Producer/Showrunner).
Selected stage: Mayor (1985); Side Man (1998); Glimmer, Glimmer, & Shine (2001); No Foreigners Beyond This Point (2006); Leap of Faith (2012).
Comments