„…Każdy prawdziwy pisarz jest jak ptak; przez całe życie powtarza tę samą piosenkę, ten sam temat. Dla mnie ten temat jak zawsze był buntem…” – Alberto Moravi.
Alberto Moravia, właśc. Alberto Pincherle (ur. 28 listopada 1907 w Rzymie, zm. 26 września 1990 tamże) – powieściopisarz, nowelista i dziennikarz. Uznawany jest za jednego z najważniejszych pisarzy włoskich XX wieku.
Jego powieści, pisane tradycyjną, realistyczną, zwięzłą techniką ukazują przede wszystkim losy jednostki na tle portretu społeczeństwa.
Debiutował powieścią Obojętni (Gli Indifferenti, 1929), w której przedstawiał moralny rozkład mieszczaństwa na przykładzie losów matki dwojga dzieci, opisuje włoską burżuazję u progu epoki faszystowskiej. Duży rozgłos zdobyła jego powieść pt. Konformista (Il Conformista, 1951), opowiadająca o postawach ludzkich wobec reżimu Mussoliniego. Utwór został zekranizowany przez Bernarda Bertolucciego w 1970 roku (→Konformista). Pisał głównie powieści psychologiczne i obyczajowe, wypowiadając się przeciw przemocy, hipokryzji i skostnieniu więzi międzyludzkich, zredukowanych jedynie do seksualności.
Był autorem głośnych powieści, z których wiele doczekało się ekranizacji. Jedna z jego powieści Dwie kobiety: Matka i córka (La Ciociara, 1957), sfilmowana przez Vittoria de Sicę w 1960 roku z Sophią Loren (→Matka i córka). Moravia celował w analizie psychologicznej postaci i realistycznym opisie społeczeństwa. Utwory o problematyce moralnej, często silnie nasycone erotyzmem, ukazują odarty z upiększeń portret włoskiego mieszczaństwa.
Inne znane powieści Moravii to m.in. Pogarda (Il disprezzo, 1954), której akcja rozgrywa się w środowisku filmowców w Rzymie i na Capri, przeniesiona na ekran przez Jeana Luca Godarda w 1963 roku (→Pogarda), Nuda (1960), Nieposłuszeństwo (1948), zbiór opowiadań Bought and Sold (1970), A Phallic Novel (1972) i zbiór esejów Which Tribe Do You Belong To?
Wydał również zbiory opowiadań Opowiadania rzymskie (1954) i Raj (1971).
Był również doskonałym eseistą, a swoje poglądy na literaturę zawarł w książce Człowiek jako koniec (1963).
W 1990 roku ukazała się jego autobiografia.
Moravia często podejmował tematy ilustrujące konflikt między kreacją a uczuciowością, związane z apatią i rozpaczą współczesnego człowieka. Jego postacie utraciły wiarę we wszystkie moralne wartości. Jego powieść "Mężowie i kochankowie" (La Villa del venerdì) stała się podstawą scenariusza filmowego, w którym główną bohaterkę zagrała Joanna Pacuła (1992).
Alberto Pincherle (pseudonim „Moravia” to nazwisko związane z rodziną) urodził się przy Via Sgambati w Rzymie we Włoszech w zamożnej rodzinie z klasy średniej. Był mężem pisarki Elsy Morante.
Wiele z powieści Alberto Moravii zostało zekranizowanych, był autorem m.in. Gli Indifferenti (1929, Obojętni lub Niezmienni), La mascherata (1940, Maskarada), I sogni del pigro (Marzenia lenia), L'amante infelice (Nieszczęśliwy kochanek), Agostino (1945), La romana (1947, Rzymianka), La disubbidienza (1948, Nieposłuszeństwo), L'amore coniugale (1949,Miłość małżeńska), Il conformista (1951, Konformista),
Racconti romani (1954, Opowiadania rzymskie), Il disprezzo (1954, Pogarda),
La ciociara (1957, Matka i córka), Nuovi racconti romani (Nowe opowiadania rzymskie), La noia (1960, Nuda), L'uomo come fine (esej 1963, Człowiek jako cel), L'automa (Automat), Le ambizioni sbagliate, L'uomo che guarda (powieść 1985, Mężczyzna, który patrzy), L'attenzione (Uwaga), Io e lui (Ja i on), Boh, La bella vita (Piękne życie), Ieri, oggi, domani (Wczoraj, dziś, jutro), Ossessione (Opętanie), Racconti d'estate (Letnie opowieści), Viaggio a Roma (1989, Podróż do Rzymu), La donna leopardo (wydana pośmiertnie powieść 1990, Kobieta Leopard).
Moravia zaczął pisać powieści w wieku 11 lat, otrzymała kilka nagród literackich, w tym nagrody Strega (1952) i Viareggio (1961). W 1952 roku, kiedy zaczęły pojawiać się jego dzieła zebrane, Kościół rzymskokatolicki umieścił wszystkie jego pisma w Indeksie. Książki Moravi zostały przetłumaczone na 27 języków. W latach 1959-1962 Moravia był prezesem PEN International, ogólnoświatowego stowarzyszenia pisarzy.
W 1984 roku Moravia została wybrana do Parlamentu Europejskiego z ramienia Włoskiej Partii Komunistycznej. Jego doświadczenia w Strasburgu, które zakończyły się w 1988 roku, zostały opisane w „Il Diario Europeo” (Dziennik europejski). W 1985 roku zdobył tytuł Osobowości Europejskiej. Moravia była odwiecznym pretendentem do literackiej nagrody Nobla, w latach 1949–1965 była nominowana 13 razy.
Od lat chciałem sfotografować Alberto Moravię, licząc, że lada moment otrzyma Nobla. Kiedy w „The New York Times” w Nowym Jorku przeczytałem znakomitą recenzję nowej książki Alberto Moravi – „THE VOYEUR” przetłumaczonej na angielski przez Tim Parksa, a wydajej przez nowojorskie wydawnictwo Farrar, Straus & Giroux, wiedziałem, że pojawi się w Nowym Jorku. Tak też się stało i 24 marca 1987 miałem możliwość spotkać go osobiście i zrobić mu portrety, kiedy zajmował się pracą, czyli czytaniem innych w książkach i pismach. Przez lata Moravia utrzymywał, że najważniejszymi faktami w jego życiu była choroba (gruźlica kości), która przez pięć lat zmuszała go do leżenia w łóżku, i faszyzm, ponieważ obie powodowały u niego cierpienie i robił rzeczy, których inaczej by nie zrobił - stwierdzając „To, do czego jesteśmy zmuszeni, kształtuje nasz charakter, a nie to, co robimy z własnej woli”. To niezwykle ciekawe, gdyż muszę powiedzieć, że COVID-19 zmienił wiele moich zachować, koncentrując mnie na pisaniu nowych PORTRETÓW z HISTORIĄ.
We wrześniu 1990 roku Alberto Moravia został znaleziony martwy w łazience swojego mieszkania Lungotevere w Rzymie. W tym samym roku Bompiani opublikował swoją autobiografię „Vita di Moravia” (Życie Moravi).
„…Ten, który nigdy nie zmienia swoich poglądów, przeważnie takich nie posiada…” – Alberto Moravia.
PORTRAIT with HISTORY Alberto MORAVI
“…Every true writer is like a bird; he repeats the same song, the same theme, all his life. For me, this theme as always been revolt…” – Alberto Moravi.
Alberto Moravia, responsible Alberto Pincherle (born November 28, 1907 in Rome, died September 26, 1990 therein) - novelist, novelist and journalist. He is considered one of the most important Italian writers of the 20th century.
His novels, written in a traditional, realistic, concise technique, primarily show the fate of an individual against the background of a portrait of society.
He made his debut with the novel Indifferenti (Gli Indifferenti, 1929), in which he presented the moral decay of the bourgeoisie on the example of the fate of a mother of two children, he describes the Italian bourgeoisie on the threshold of the fascist era. His novel entitled Conformist (Il Conformista, 1951), talking about human attitudes towards the Mussolini regime. The piece was screened by Bernard Bertolucci in 1970 (→ Konformista). He wrote mainly psychological and moral novels, speaking out against violence, hypocrisy and the ossification of interpersonal bonds, reduced only to sexuality.
He was the author of famous novels, many of which were screened. One of his novels Two Women: Mother and Daughter (La Ciociara, 1957), filmed by Vittoria de Sica in 1960 with Sophia Loren (→ Mother and Daughter). Moravia excelled in the psychological analysis of the character and realistic description of society. Works on moral issues, often strongly saturated with eroticism, show a portrait of the Italian bourgeoisie devoid of any embellishments.
Moravia's other famous novels include Contempt (Il disprezzo, 1954), set in the milieu of filmmakers in Rome and Capri, transferred to the screen by Jean Luc Godard in 1963 (→ Contempt), Boredom (1960), Disobedience (1948), a collection of short stories Bought and Sold (1970), A Phallic Novel (1972) and a collection of essays Which Tribe Do You Belong To?
He also published collections of short stories Roman Tales (1954) and Raj (1971).
He was also an excellent essayist, and his views on literature were included in the book Man as the End (1963).His autobiography was published in 1990.
Moravia often took up topics illustrating the conflict between creation and emotionality, related to the apathy and despair of modern man. His characters have lost faith in all moral values. His novel "Husbands and Lovers" (La Villa del venerdì) became the basis of a film script in which Joanna Pacuła played the main character (1992).
Alberto Pincherle (nickname "Moravia" is a family name) was born on Via Sgambati in Rome, Italy to a wealthy middle-class family. He was married to the writer Elsa Morante.
Many of Alberto Moravia's novels were filmed, he was the author of, inter alia, Gli Indifferenti (1929, Indifferent or Unchanging), La mascherata (1940, Masquerade), I sogni del pigro (Dreams of a lazy), L'amante infelice (Unhappy lover), Agostino (1945), La romana (1947, Roman), La disubbidienza (1948, Disobedience), L'amore coniugale (1949, Marital Love), Il conformista (1951, Konformista), Racconti romani (1954, Roman Tales), Il disprezzo (1954, Contempt), La ciociara (1957, Mother and Daughter), Nuovi racconti romani (New Roman Stories), La noia (1960, Boredom), L'uomo come fine (essay 1963, Man as a Goal), L'automa (Automat), Le ambizioni sbagliate, L'uomo che guarda (novel 1985, The Man Who Looks), L'attenzione (Note), Io e lui (Me and He), Boh, La bella vita (Beautiful Life), Ieri, oggi, domani (Yesterday , today, tomorrow), Ossessione (Possession), Racconti d'estate (Summer tales), Viaggio a Roma (1989, Journey to Rome), La donna leopardo (published posthumously 1990, Leopard Woman).
Moravia began writing novels at the age of 11, and received several literary awards, including the Strega (1952) and Viareggio (1961) awards. In 1952, when his collected works began to appear, the Roman Catholic Church included all of his writings on the Index. Moravi's books have been translated into 27 languages. From 1959 to 1962, Moravia was president of PEN International, a global association of writers.
In 1984, Moravia was elected to the European Parliament for the Italian Communist Party. His experiences in Strasbourg, which ended in 1988, are covered in "Il Diario Europeo" (The European Journal). In 1985 he was awarded the title of European Personality. Moravia was an eternal contender for the Nobel Prize in Literature, in the years 1949–1965 she was nominated 13 times.
For years, I wanted to photograph Alberto Moravia, hoping that he would win a Nobel Prize at any moment. When in The New York Times in New York I read an excellent review of Alberto Moravi's new book, THE VOYEUR, translated into English by Tim Parks, and published by Farrar, Straus & Giroux, New York, I knew it would be in New York. So it happened, and on March 24, 1987, I had the opportunity to meet him in person and make portraits of him while he was engaged in work, that is, reading others in books and magazines. Over the years, Moravia maintained that the most important facts of his life were disease (bone tuberculosis) that forced him to lie in bed for five years, and fascism, both of which caused him suffering and he did things he would not otherwise have done - stating " What we are forced to do shapes our character, not what we do of our own free will. " This is extremely interesting as I have to say that COVID-19 has changed a lot of my behaviors, focusing me on writing new PORTRAIT with HISTORY.
In September 1990, Alberto Moravia was found dead in the bathroom of his Lungotevere apartment in Rome. In the same year, Bompiani published his autobiography "Vita di Moravia" (The Life of Moravi).
"... He who never changes his views, usually does not have ..." - Alberto Moravia.
コメント