„…Zawody artystyczne stoczyły się po równi pochyłej w rejony mniejszej ważności. Może błędem była wiara w to, że sztuka ma wyższe niesiemy kaganek oświaty? To wszystko wygasło, ale przyznam, że czasami mam wrażenie, iż jeszcze coś pozostało. Takie momenty mam w Szafarni czy w muzeum hutnictwa w Pruszkowie. Recytuję Słowackiego, a mój przyjaciel Filip Wojciechowski gra Chopina. Ludzie wstają, biją brawo i są szczęśliwi. To daje nadzieję…“ – Krzysztof Janczar.
Krzysztof Janczar, wcześniej Krzysztof Musiał (ur. 7 stycznia 1950 w Warszawie) – aktor.
Odtwórca roli Pawła Jankowskiego w serialu Wojna domowa (1965–1966) i biznesmena Bolka Kazunia, kuzyna Lubiczów w telenoweli Klan (od 2012).
Syn Elżbiety Habich, inspicjentki teatralnej i aktora Tadeusza Janczara. Wkrótce po jego urodzeniu jego rodzice znaleźli się w stanie separacji, a potem rozwiedli się. W konsekwencji mieszkał z matką oraz jej rodzicami – Zofią i Mikołajem przy ul. Szpitalnej. Miał jednak dobry kontakt z ojcem, choć niezbyt częsty. Wspólnie chodzili na spektakle, Krzysztof oglądał sztuki z udziałem ojca, który zdołał zarazić go pasją do teatru.
Był uczniem drugiej klasy zasadniczej szkoły zawodowej, kiedy podczas spaceru ze swoim ojcem podszedł do nich Ryszard Pluciński, który wypatrzył go na ślizgawce na Torwarze i kompletował właśnie obsadę do serialu telewizyjnego Jerzego Gruzy. Zaproponował Krzysztofowi, by przyszedł na casting. Na zdjęciach próbnych pojawił się też Tadeusz Janczar, który powiedział Jerzemu Gruzie, żeby pod żadnym pozorem nie angażował Krzysztofa. Jednak Krzysztof Janczar miał wówczas inne nazwisko niż ojciec, nazywał się Krzysztof Musiał, a ekipa serialu na przesłuchaniach spodziewała się młodego Janczara. Tak otrzymał jedną z głównych ról jako Paweł Jankowski i zadebiutował w wieku 15 lat w czarno-białym serialu Wojna domowa (1965–1966). Serial okazał się prawdziwym przebojem telewizyjnym i przyniósł Janczarowi rozpoznawalność. To wtedy Janczar zdecydował, że będzie kontynuował przygodę aktorską. Po maturze dostał się na studia na Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi, którą ukończył w 1974 (dyplom w 1979).
Jeszcze podczas nauki, w 1973 w warszawskim Teatrze Narodowym zadebiutował w zastępstwie w sztuce Aleksandra Fredry Trzy po trzy w reżyserii Adama Hanuszkiewicza. Zaraz po skończeniu studiów, w sezonie 1974/1975 otrzymał angaż w Teatrze im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze, gdzie zagrał w trzech przedstawieniach w reż. ówczesnej dyrektorki jeleniogórskiego teatru Aliny Obidniak – Konrada w Wyzwoleniu Stanisława Wyspiańskiego (1973), Słoneczko w Przygodach rozbójnika Rumcajsa Ernesta Brylla (1974) i Kram z piosenkami Leona Schillera (1975), a także w dwóch widowiskach w reż. Adama Hanuszkiewicza – Aleksieja Nikołajewicza Bielajewa w Miesiącu na wsi Iwana Turgieniewa (1974) oraz Juliusza S. i Sawę w Beniowskim Juliusza Słowackiego (1975).
W latach 1975–1981 związał się z warszawskim Teatrem Narodowym, gdzie został obsadzony w roli strażaka, reportera, pracownika (posługacza) i chłopaka z gitarą w Pluskwie Włodzimierza Majakowskiego (1975) w reż. Konrada Swinarskiego oraz Troilosa w Troilusu i Kresydzie Williama Shakespeare’a (1978), a także grał ponownie u Adama Hanuszkiewicza w Mickiewiczu - Młodości Adama Mickiewicza(1976) jako Anioł Stróż, Płatonowie Antona Czechowa (1976) jako Wasyl i Dziadach części III Mickiewicza (1978) jako więzień.
W 1988 na scenie The Odyssey Theatre w Los Angeles zagrał w języku angielskim w sztuce Witkacego Szewcy w reż. Kazimierza Brauna. W 1999 wyreżyserował monodram Ziarnem Polski być autorstwa Juliusza Słowackiego i Fryderyka Chopina. W 2000 w warszawskim Nowym Teatrze wystąpił jako Andrew w Listach miłosnych A.R. Gurneya w reż. Jacka Bursztynowicza. W 2003 zagrał Bernarda w przedstawieniu impresaryjnym Zgrzyty Enza Cormanna w reż. Anny Kekus i w roli Vito w Klubie hipochondryków Maggie Wright Woodturner w reż. Wojciecha Malajkata w Teatrze Syrena. W 2010 wystąpił w roli Roda w Dziewczynach z kalendarza Tima Firtha w reż. Tomasza Dutkiewicza w Teatrze Komedia w Warszawie.
Trzykrotnie z ojcem spotkał się na planie filmowym; dwa razy jako syn głównego bohatera granego przez ojca – w dramacie psychologicznym Bohdana Poręby Prawdzie w oczy (1970) w roli Wiktora Kaczmarskiego, syna suwnicowego huty „Warszawa” i telewizyjnej adaptacji opowiadania kryminalnego Aleksandra Ścibora-Rylskiego Złote Koło (1971) w reż. Stanisława Wohla jako Piotr Budny, syn kapitana oraz jako inżynier Markowski w młodości (dorosłego grał ojciec) w filmie telewizyjnym Sylwestra Szyszki Strzał (1974) z cyklu pt. Najważniejszy dzień życia.
Jak pisał Bohdan Gadomski w tygodniku „Film”, Janczar na ekranie stworzył typ „trudnego” chłopca, który nie zawsze potrafi rozwiązać własne konflikty. Po udziale w filmie krótkometrażowym Ryszarda Rydzewskiego Punkt widzenia (1973) z Mirosławem Konarowskim jako Bogdan, zagrał główną rolę Łukasza Kamińskiego, który na skutek swojej bezkompromisowości popada w konflikty ze swoim otoczeniem w dramacie telewizyjnym Anette Olsen Łukasz (1974), uhonorowanym Złotymi Poznańskimi Koziołkami dla najlepszego filmu aktorskiego na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Młodego Widza „Ale Kino!” w Poznaniu. W dramacie psychologicznym Ryszarda Rydzewskiego Zanim nadejdzie dzień (1976) wcielił się w „Czarnego”, który ucieka z poprawczaka i bierze udział w napadzie na sklep. Za rolę Tolka „Bicza” Maliniaka, który po trzech latach wychodzi z więzienia, staje na czele bandy gitowców gitowców i planuje kolejny skok w dramacie psychologicznym Mieczysława Waśkowskiego Nie zaznasz spokoju (1977) otrzymał nagrodę Srebrnej Plakietki na 5. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku dla najlepszego aktora. Trafił na okładkę tygodnika „Ekran” (we wrześniu 1978) i „Film” (w grudniu 1981). Wziął udział w realizacji Teatru Telewizji Elegia Krzysztofa Kamila Baczyńskiego(1979) w reż. Pawła Karpińskiego. Po występie w dramacie politycznym Janusza Kijowskiego Kung-fu (1979), dramacie wojennym Andrzeja Kotkowskiego Olimpiada ’40 (1980) i dramacie psychologicznym Spokojne lata (1981) na podstawie opowiadania Kazimierza Brandysa, Andrzej Wajda zaangażował go do niedużej roli Kryski, przyjaciela Maćka (Jerzy Radziwiłowicz) w 1970 w dramacie politycznym Człowiek z żelaza (1981), który w 1982 był nominowany do Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego.
W 1981 wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie początkowo imał się różnych zajęć. Najpierw mieszkał w Nowym Jorku, następnie w Los Angeles. Pracował jako barman, operator i sprzedawca komputerów, magazynier, a także remontował i budował domy. Podczas pobytu w USA dowiedział się, że w Polsce wprowadzony został stan wojenny. Wkrótce powrócił do aktorstwa jako Christopher Janczar i dostał niewielką rolę żołnierza radzieckiego w dramacie sensacyjnym Johna Miliusa Czerwony świt (Red Dawn, 1984) u boku Patricka Swayze i Charliego Sheena. Był boyem hotelowym w dramacie Lecha Majewskiego Lot świerkowej gęsi (Flight of the Spruce Goose, 1986) z Karen Black, Dennisem Christopherem i Betsy Blair. Pojawił się w jednym z odcinków serialu kryminalnego CBS Mike Hammer (1987) pt. Kill John Doejako agent KGB Aleksiej ze Stacym Keachem w roli tytułowego detektywa. U Jerzego Skolimowskiego zagrał postać Kluebera w melodramacie kostiumowym Wiosenne wody(Torrents of Spring, 1989) na motywach opowiadania Iwana Turgieniewa z Timothym Huttonem i Nastassją Kinski oraz Leo w dramacie Ferdydurke (30 Door Key, 1991) według powieści Witolda Gombrowicza. W ekranizacji powieści Toma Clancy’ego Polowanie na Czerwony Październik (1990) w reż. Johna McTiernana z Seanem Connerym i Alekiem Baldwinem dostał rolę Andreja Bonowię–Konowałowa z załogi okrętu „W. K. Konowałow”. Powrócił ze Stanów do Polski w 1991.
„…Nie wykluczam, że otarliśmy się o siebie w Ameryce, gdzie Krzysztof Janczar był w latach 80-tych, a ja od 1979 r. Ale pierwsze portrety robiłem mu 31 maja 1995 r. w Łazienkach Królewskich w Warszawie, gdzie spotkałem się z Beatą Tyszkiewicz i z nim. Powstały wówczas niezwykle intensywne zdjęcia, pełnego energii młodzieńca. Od tego czasu, spotykaliśmy się na różnych planach filmowych m.in. z Violettą Arlak Od dziś są moje urodziny w reż. Pawła Sali.
le również wielokrotnie spotykaliśmy się prywatnie, w tym 10 maja 2015 w Bazylice św. Krzyża w Warszawie, gdzie Krzysztof otrzymał Krzyż Komandorski, a ja Krzyż Komandorski z Gwiazdą, w roku Jubileuszu 250-lecia (1765-2015) ustanowienia przez ostatniego króla Polski Stanisława Poniatowskiego 7 maja 1765 roku Orderu Św. Stanisława Biskupa i Męczennika..." – Czesław Czapliński.
W 2012 przyjął rolę Bolka Kozunia, kuzyna Pawła Lubicza (Tomasz Stockinger) w telenoweli TVP1 Klan.
Na czwartym roku studiów nawiązał romans ze swoją profesorką od baletu, tancerką i choreografką Janiną Niesobską. Mają syna, Krzysztofa Artura (ur. 14 kwietnia 1974), który poszedł w ślady ojca i też został zawodowym aktorem.
Grał w filmach m.in. 1965: Wojna domowa jako Paweł Jankowski; 1970: Prawdzie w oczy jako syn Bronka; 1971: Złote Koło jako Piotr, syn kapitana MO (kapitana MO zagrał jego ojciec Tadeusz Janczar); 1974: Łukasz; 1976: Zanim nadejdzie dzień jako Czarny; 1977: Bezkresne łąki jako Kajo; 1977: Nie zaznasz spokoju jako Tolek „Bicz” („Srebrna Plakietka” na FPFF w Gdańsku 1978); 1979: Kung-fu jako Krzysztof; 1980: Olimpiada ’40 jako Andrzej; 1981: Człowiek z żelaza jako Kryska; 1981: Spokojne latajako Władzio; 1990: Polowanie na Czerwony Październik jako Adriej Bonowia; 1991: Ferdydurke jako Leo; 1991: Odjazd, 2 role: Karol Lewicki oraz Gunter; 1994: Zawróconyjako Maciek; 1995: Pułkownik Kwiatkowski jako „Wacek”; 1997: Brat naszego Boga jako Wiktor; 2001-2009: Na dobre i na złe jako Neurochirurg Małecki / Neurochirurg Pawiński; 2002-2005: Samo życie jako mecenas Edward Leński; 2003: Zaginiona jako lekarz; 2004: Oficer jako Jerzy Małkiewicz, strażnik więzienny (odc. 6 i 7); 2004: Glinajako bankowiec Adam Szewczyk (odc. 11); 2004–2006: Bulionerzy jako Barański; 2005: Plebania jako Jurij, szwagier Wali; 2005: Kryminalni jako Krzysztof Motylewski (odc. 39); 2006–2007: Dwie strony medalu jako Zygmunt Żelazek; 2007: Rezerwat jako właściciel kamienicy; 2008: BrzydUla jako Dariusz Terlecki; 2009: Miasto z morza jako inspektor Sikora; 2010: Mała matura 1947 jako wujek, mąż Jadwigi; 2010–2011: Pierwsza miłość jako mecenas Zygmunt Terczyński; 2011: Wojna żeńsko-męska jako Marian Karski od 2012: Klan jako Bolesław Kazuń; 2012: Prawo Agaty jako adwokat Pauliny Szczuckiej (odc. 17); 2014: Bogowie jako ojciec pacjenta z dziurą w sercu; 2017: Szpital dziecięcy jako Daniel (odc. 13).
W 1978 r. otrzymał Nagroda na FPFF w Gdyni za „Najlepsza pierwszoplanowa rola męska” w filmie Nie zaznasz spokoju.
W 2021 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.
„…Na to, że serial cieszył się tak ogromną sympatią widzów, złożyło się mnóstwo elementów, m. in. scenariusz pióra pani Zientarowej oraz reżyser i aktorzy, którzy swoim niebywałym poczuciem humoru uświetnili go jeszcze bardziej. Dziś, nikomu niczego nie ujmując, nie widzę nikogo, kto mógłby zająć miejsce na przykład Kazimierza Rudzkiego czy kogokolwiek innego, kto pracował na planie Wojny domowej 40 lat temu…“ – Krzysztof Janczar o serialu Wojna domowa.
PORTRAIT with HISTORY Krzysztof Janczar
“…Artistic professions have gone down a slippery slope into areas of less importance. Maybe it was a mistake to believe that art has a higher role in education? It's all gone, but I admit that sometimes I feel like there's still something left. I have such moments in Szafarnia or in the metallurgical museum in Pruszków. I recite Słowacki and my friend Filip Wojciechowski plays Chopin. People stand up, applaud and are happy. It gives hope…" – Krzysztof Janczar.
Krzysztof Janczar, previously Krzysztof Musiał (born January 7, 1950 in Warsaw) - actor.
He played the role of Paweł Jankowski in the TV series Wojna domowa (1965–1966) and the businessman Bolek Kazuń, the Lubicz family's cousin in the soap opera Klan (since 2012).
Son of Elżbieta Habich, theater manager and actor Tadeusz Janczar. Shortly after his birth, his parents separated and later divorced. As a consequence, he lived with his mother and her parents - Zofia and Mikołaj at ul. Szpitalna. However, he had a good relationship with his father, although not very often. They went to performances together, Krzysztof watched plays with his father, who managed to infect him with a passion for the theater.
He was a student of the second grade of a basic vocational school when, while walking with his father, they were approached by Ryszard Pluciński, who spotted him on the Torwar skating rink and was just assembling the cast for Jerzy Gruza's television series. He suggested Krzysztof to come to the casting. Tadeusz Janczar also appeared in the test shots, who told Jerzy Gruza not to engage Krzysztof under any circumstances. However, Krzysztof Janczar had a different surname than his father at the time, his name was Krzysztof Musiał, and the team of the series expected a young Janczar at the auditions. That's how he got one of the main roles as Paweł Jankowski and made his debut at the age of 15 in the black-and-white TV series Wojna Domowa (1965–1966). The series turned out to be a real television hit and brought Janczar recognition. It was then that Janczar decided to continue his acting adventure. After graduating from high school, he enrolled at the Acting Department of the State Higher School of Film, Television and Theater named after Leon Schiller in Łódź, which he graduated in 1974 (diploma in 1979).
While still a student, in 1973, he made his debut at the National Theater in Warsaw as a substitute in Aleksander Fredro's play Trzy po Trzeci, directed by Adam Hanuszkiewicz. Immediately after graduation, in the 1974/1975 season, he was employed at the Teatr im. Cyprian Kamil Norwid in Jelenia Góra, where he played in three performances, dir. the then director of the Jelenia Góra theater Alina Obidniak - Konrad in Liberation by Stanisław Wyspiański (1973), Sunshine in Ernest Bryll's The Adventures of a Rumcajs Robber (1974) and Kram with songs by Leon Schiller (1975), as well as in two shows directed by Adam Hanuszkiewicz – Aleksey Nikołajewicz Belyaev in A Month in the Countryside by Ivan Turgenev (1974) and Juliusz S. and Sawa in Juliusz Słowacki's Beniowski (1975).
In the years 1975–1981, he was associated with the National Theater in Warsaw, where he was cast as a fireman, reporter, employee (serviceman) and a boy with a guitar in Włodzimierz Mayakovsky's Pluskwo (1975), dir. Konrad Swinarski and Troilos in William Shakespeare's Troilus and Kressida (1978), and also played again in Adam Hanuszkiewicz's Adam Mickiewicz's Mickiewicz - Youth (1976) as the Guardian Angel, Anton Chekhov's Platonos (1976) as Wasyl and Mickiewicz's Dziady part III ( 1978) as a prisoner.
In 1988, on the stage of The Odyssey Theater in Los Angeles, he played in English in the play by Witkacy Szewcy, dir. Kazimierz Braun. In 1999 he directed the monodrama Seeds of Poland to be by Juliusz Słowacki and Fryderyk Chopin. In 2000, at Warsaw's Nowy Teatr, he appeared as Andrew in A.R. Tolkien's Love Letters. Gurney, dir. Jacek Bursztynowicz. In 2003, he played Bernard in Enz Cormann's impresario production The Scratches, dir. Anna Kekus and as Vito in The Hypochondriacs Club Maggie Wright Woodturner, dir. Wojciech Malajkat at the Syrena Theatre. In 2010, he played the role of Rod in Tim Firth's Calendar Girls, dir. Tomasz Dutkiewicz at the Komedia Theater in Warsaw.
He met his father three times on a film set; twice as the son of the main character played by his father - in Bohdan Poręba's psychological drama Truth in the Eyes (1970) as Wiktor Kaczmarski, the son of an overhead crane at the "Warszawa" steelworks, and in the television adaptation of the crime story by Aleksander Ścibor-Rylski Złote Koło (1971), dir. Stanisław Wohl as Piotr Budny, the captain's son, and as an engineer Markowski in his youth (his father played an adult) in Sylwester Szyszka's TV film Strzał (1974) from the series entitled The most important day of life.
As Bohdan Gadomski wrote in the weekly "Film", Janczar on the screen created a type of "difficult" boy who is not always able to solve his own conflicts. After taking part in Ryszard Rydzewski's short film Point of View (1973) with Mirosław Konarowski as Bogdan, he played the main role of Łukasz Kamiński, who, due to his uncompromising nature, gets into conflict with his environment in Anette Olsen's television drama Łukasz (1974), honored with the Golden Poznań Goats for the best live action film at the International Young Audience Film Festival "Ale Kino!" in Poznan. In Ryszard Rydzewski's psychological drama Before the Day Comes (1976), he played the role of "Czarny", who escapes from a juvenile detention center and takes part in a store robbery. For the role of Tolek "The Whip" Maliniak, who is released from prison after three years, leads a gang of gitowców gitowców and plans another heist in Mieczysław Waśkowski's psychological drama You will not know peace (1977) he received the Silver Plaque award at the 5th Polish Feature Film Festival in Gdańsk for best actor. He was featured on the cover of the weekly "Ekran" (in September 1978) and "Film" (in December 1981). He took part in the production of Krzysztof Kamil Baczyński's Elegia Television Theater (1979), dir. Paweł Karpiński. After appearing in Janusz Kijowski's political drama Kung-fu (1979), Andrzej Kotkowski's war drama Olimpiada '40 (1980) and the psychological drama Peaceful Years (1981) based on a story by Kazimierz Brandys, Andrzej Wajda cast him in the small role of Kryska, Maciek's friend ( Jerzy Radziwiłowicz) in 1970 in the political drama Man of Iron (1981), which in 1982 was nominated for an Oscar for Best Foreign Language Film.
In 1981 he left for the United States, where he initially had various jobs. He first lived in New York, then in Los Angeles. He worked as a bartender, computer operator and seller, warehouse worker, and also renovated and built houses. During his stay in the USA, he learned that martial law had been introduced in Poland. He soon returned to acting as Christopher Janczar and landed a minor role as a Soviet soldier in John Milius' action drama Red Dawn (1984) opposite Patrick Swayze and Charlie Sheen. He was a bellhop in Lech Majewski's drama Flight of the Spruce Goose (1986) with Karen Black, Dennis Christopher and Betsy Blair. He appeared in an episode of the CBS crime series Mike Hammer (1987) entitled Kill John Doe as KGB agent Alexei with Stacy Keach as the titular detective. With Jerzy Skolimowski, he played the role of Klueber in the costume melodrama Torrents of Spring (1989) based on the story by Ivan Turgenev with Timothy Hutton and Nastassja Kinski, and Leo in the drama Ferdydurke (30 Door Key, 1991) based on the novel by Witold Gombrowicz. In the screen adaptation of Tom Clancy's novel The Hunt for Red October (1990), dir. John McTiernan with Sean Connery and Alec Baldwin, he got the role of Andrei Bonovia-Konovalov from the crew of the ship "W. K. Konovalov”. He returned from the US to Poland in 1991.
“…I cannot rule out that we brushed against each other in America, where Krzysztof Janczar was in the 1980s, and I was there since 1979. But I did my first portraits of him on May 31, 1995 in the Royal Łazienki Park in Warsaw, where I met Beata Tyszkiewicz and him. At that time, extremely intense photos of a young man full of energy were created. Since then, we have met on various film sets, e.g. with Violetta Arlak Today is my birthday dir. Paul Sala.
But we also met privately many times, including on May 10, 2015 in the Basilica of St. Cross in Warsaw, where Krzysztof received the Commander's Cross, and I the Commander's Cross with a Star, in the Jubilee year of the 250th anniversary (1765-2015) of establishing by the last king of Poland, Stanisław Poniatowski, on May 7, 1765, the Order of St. Stanislaus Bishop and Martyr…” – Czesław Czapliński
In 2012, he took the role of Bolek Kozuń, Paweł Lubicz's cousin (Tomasz Stockinger) in the soap opera TVP1 Klan.
During the fourth year of his studies, he started an affair with his ballet professor, dancer and choreographer Janina Niesobska. They have a son, Krzysztof Artur (born April 14, 1974), who followed in his father's footsteps and also became a professional actor.
He acted in films such as 1965: Civil War as Paweł Jankowski; 1970: Face to face as Bronek's son; 1971: Złote Koło as Piotr, the son of the MO captain (the MO captain was played by his father Tadeusz Janczar); 1974: Luke; 1976: Before the Day Comes as Black; 1977: Endless Meadows as Kajo; 1977: You will not know peace as Tolek "Bicz" ("Srebrna Plakietka" at the Polish Film Festival in Gdańsk 1978); 1979: Kung Fu as Krzysztof; 1980: Olimpiada '40 as Andrzej; 1981: Man of Iron as Kryska; 1981: Quiet Years as Władzio; 1990: The Hunt for Red October as Andrei Bonovia; 1991: Ferdydurke as Leo; 1991: Departure, 2 roles: Karol Lewicki and Gunter; 1994: Returned as Maciek; 1995: Colonel Kwiatkowski as "Wacek"; 1997: Our God's Brother as Victor; 2001-2009: For better and for worse as Neuroshirurg Małecki / Neuroshirurg Pawiński; 2002-2005: Life itself as patron Edward Leński; 2003: Missing Doctor; 2004: Officer as Jerzy Małkiewicz, a prison guard (episodes 6 and 7); 2004: Clay as banker Adam Szewczyk (episode 11); 2004–2006: Bouilloners as Baranski; 2005: Parsonage as Yuri, Wala's brother-in-law; 2005: Kryminalni as Krzysztof Motylewski (episode 39); 2006–2007: Two Sides of the Coin as Zygmunt Żelazek; 2007: Reserve as the owner of a tenement house; 2008: Ugly as Dariusz Terlecki; 2009: City from the Sea as Inspector Sikora; 2010: Mała matura 1947 as uncle, husband of Jadwiga; 2010–2011: First Love as attorney Zygmunt Terczyński; 2011: Male-female War as Marian Karski from 2012: Klan as Bolesław Kazuń; 2012: Agata's Law as Paulina Szczucka's lawyer (episode 17); 2014: Gods as the father of a patient with a hole in his heart; 2017: Children's Hospital as Daniel (ep. 13).
In 1978, he received an award at the Polish Film Festival in Gdynia for the "Best leading male role" in the film You won't know peace.
In 2021, he was awarded the Golden Cross of Merit.
“… The fact that the series was so popular among the viewers was due to a lot of elements, e.g. Zientarowa's script, as well as the director and actors who made it even more glorious with their incredible sense of humour. Today, without taking anything away from anyone, I don't see anyone who could take the place of, for example, Kazimierz Rudzki or anyone else who worked on the set of Wojna Domowa 40 years ago…” – Krzysztof Janczar about the TV series Wojna Domowa.
Comentarios