Czesław Czapliński
światowej sławy artysta fotograf,
dziennikarz i autor filmów dokumentalnych, urodzony w 1953 r. w Łodzi. Od roku 1979 mieszka w Nowym Jorku i Warszawie.

Autor 44 albumów i książek m.in.: “Saga rodu Styków” (1988), “Twarzą w twarz” (1991), “Jerzy Kosinski twarz i maski” (1992), “Pasje Jerzego Kosińskiego” (1993), “Życie po śmierci Jerzego Kosinskiego” (1993), “Kariery w Ameryce” (1994), “Portrety” (1995), “Moja HIStoria czyli jak fotografowałem króla” (1999), “Twórcy końca wieku” (2000), “Śmierć & Życie ” (2001), “Nowy Jork - Przed i po 11 września 2001” (2002), “Lekarze w walce o zdrowie” (Tom.1/2002, tom.2/2003, tom.3/2004), “Wszechświat ks.Jana Twardowskiego” (2002), “Wizytki - Hortus Conclusus” (2003), “Adwokaci w walce o sprawiedliwość” (2004), “Sztuka fotografii – Portret fotograficzny” (2004), “Fotografie prawdziwe, bo już niepodobne” (2005), “Kolekcje sztuki polskiej w Ameryce” (2005), “Artyści” (2007), “Michael Jackson” (2009), “Śladami Chopina w Warszawie i na Mazowszu” (2010), “Przejścia nie ma” (2010), “Kolekcjoner” (2010), "J.B.Dorys - Kazimierz nad Wisłą 1931-32" (2010), “Polacy w Ameryce – 400 lat” (2010), "Eugeniusz Gerlach Malarstwo 1959-2009 Paintings" (2011), "Artyści Europie" (2011 e-Book), "Bitwa Warszawska 1920" (2011), "Ludzie Łazienek" (2012 e-Book), "Łazienki Królewskie w Warszawie - cztery pory roku" (2012), "FANGOR pierwsze 90 lat" (2012), "Portrety z historią" (2012), "Górecki, Lutosławski, Penderecki" (2013 e-Book), "Wojciech Fibak - Kronika życia sportowego" (2013 e-Book), "Można odejść na zawsze, by stale być blisko" ks. Jan Twardowski (2015), "Blisko ziemi, blisko nieba" ksiądz Jan Twardowski (2015) i "Jak fotografować cyfrowo" (2017) i "Piotr Jakubczak - malarstwo" (2018), które znajdowały się na listach bestsellerów.

 
 
 
W ciągu 40 lat kariery fotografował najbardziej znane osobistości ze świata biznesu, kultury, polityki, sportu m.in.: Muhammad Ali, Arthur Ashe Jr., Isaac Asimov, Maurice Bejart, Leonard Bernstein, Bernardo Bertolucci, Bill Blass, Christie Brinkley, Cindy Crawford, Oscar de la Renta, Guy de Rothschild, Alain Delon, Catherine Deneuve, Placido Domingo, Umberto Eco, Jane Fonda, Malcolm Forbes, Joseph Heller, Charlton Heston, David Hockney, Vladimir Horowitz, Lee Iacocca, Michael Jackson, Garri Kasparow, Henry Kissinger, Calvin Klein, Jerzy Kosinski, Estee Lauder, Valentino Liberace, Sophia Loren,Shirley MacLaine, Norman Mailer, Mireille Mathieu, James Michener, Liza Minnelli, Roger Moore, Alberto Moravia, Willie Nelson, Richard Nixon, Jassye Norman, Luciano Pavarotti, Gregory Peck, Paloma Picasso, Roman Polański, Isabella Rossellini, Omar Sharif, Brooke Shields, Isaac Singer, Susan Sontag, William Styron, Tina Turner, John Updike, Peter Ustinov, Diane von Furstenberg, Kurt Vonnegut Jr., Andy Warhol.

 
Zdjęcia Czaplińskiego publikowane były na całym świecie m.in. : „The New York Times”, „TIME”, „Vanity Fair”, „The Washington Post”, „Newsweek”, „Twój Styl”, „Viva”, „Rzeczpospolita”, "Polityka", „Wprost”, “FOTO”. Oprócz fotografii od wielu lat uprawia dziennikarstwo, jest autorem kilkuset artykułów i reportaży publikowanych w Ameryce i Polsce.


 
Miał ponad 300 wystaw fotograficznych m.in.: Zachęta Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie (1989, 1991), Muzeum Sztuki w Łodzi (1992), Muzeum Narodowe w Warszawie (1995, 2002, 2007), Muzeum Mazowieckie w Płocku (2002, 2006, 2008, 2010, 2011, 2015, 2016, 2017), Biblioteka Narodowa w Warszawie (2000, 2001, 2005), Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie (2006, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016), Museum im Schafstall Neuenstadt (2009, 2013), Muzeum Miasta Gdyni (2009, 2012), Galeria Miejska we Wrocławiu (2015), Galeria Sław w Kielcach (2016), Galeria Saska w Lublinie (2016), Galeria Stalowa w Warszawie (2014, 2015, 2016), a także w Nowy Jork (1981, 2002, 2003, 2010, 2012), Chicago (1998), Nicea (2000), Moskwa (1997), Londyn (2003), Monachium (2010), Lizbona (2013), Wilno (2014)  i  Brukseli (2011, 2016, 2017).


 
O Czesławie Czaplińskim i jego twórczości zrealizowano kilka filmów: „Wernisaż Cz.Czaplińskiego w Zachęcie” (TVP 1989, reż.Nina Terentiew), „Fotograf” (TVP, 1991), „Portrety Cz.Czaplińskiego” (TVP 1992, reż.Grażyna Pieczóro), „Twarzą w twarz” (TVP 1993, reż.Natalia Koryncka), „Arystokrata kwiatów”, „Czarne i białe w kolorze” (TVP, reż.Filip Chodzewicz), "Czesław Czapliński w intymnej relacji z obiektywem" (TVN 2015, rep. Łukasz Radwan).
Dziś sam robi filmy dokumentalne m.in.: "Sztuka liczenia" (Opałka-Czapliński, TVP 1995), "Artyści biznesu: prof. Henryk Skarżyński" (Studio Autograf, 2004), "Kolekcjoner" (nagroda Złoty Kopernik 2012), "Życie jak w bajce" (TVP, 2009), "Optymista mimo woli" (TVP, 2010), "FANGOR pierwsze 90 lat" (2012), "40 lat Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie" (2012), "Czarodziej z Łazienek Królewskich" (nagroda Złoty Kopernik 2014), "Aleja i Ogród Chiński w Łazienkach Królewskich" (2014), "Wzrost Pana Boga" (2015), "Prof. Marek Kwiatkowski - Jak scalałem Łazienki Królewskie w Warszawie" (2015), "MOJA HISTORIA wspomina ks. Witold Nagórski" (2016), "ANDRZEJ WAWRZYNIAK twórca Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie" (2016) i "KOLEKCJONER Ecole de Paris Marek Roefler" (nagroda Złoty Kopernik 2016).


 
Pomysłodawca i organizator międzynarodowego konkursu fotograficznego "Łazienki Królewskie - Cztery pory roku"(2013-2016 IV edycje), organizował i prowadził przez 6 lat (2011-2016) spotkań z wybitnymi twórcami "Artyści w Łazienkach", w których uczestniczyło blisko 100 osób, m.in.: E.Braun, E.Bryll, J.Cygan, J.Głowacki, J.Hartwig, J.Hen, R.Olbiński, B.Tyszkiewicz, M.Walewska.
Zapraszany jako juror w konkursach fototograficznych m.in.: "Mazowsze bliskie sercu" Urząd Marszałkowski Województwa Mazowieckiego, "Gdynia pod żaglami"(2009) Urząd Miasta Gdyni, Ogólnopolski Konkurs Fotograficzny "Chopin" Muzeum Mazowieckie w Płocku i Płockie Towarzystwo Fotograficzne, "Sól na świecie w fotografii" (2013) Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka, Konkurs Fotograficzny "Pamiątka z wakacji" (2017) Muzeum Mazowieckie w Płocku.

 
Prace Czaplińskiego znajdują się w zbiorach Library of Congress w Waszyngtonie, New York Public Library, Muzeum Narodowym w Warszawie i Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Bibliotece Narodowej w Warszawie i wielu kolekcjach prywatnych na całym świecie.

 
Wielokrotnie nagradzany m.in.: Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis“ (2007), Złoty Medal Łódzkiego Towarzystwa Fotograficznego, "Złoty Exlibris" Książnica Pomorska w Szczecinie, Pierścień „Honorowej Nagrody Hetmana Kolekcjonerów Polskich“ (2005), Złoty Medal “Za Fotograficzną Twórczość” Fotoklub RP, Odznaka Honorowa Ministerstwa Spraw Zagranicznych "Bene Merito" za działalność wzmacniającą pozycję Polski na arenie międzynarodowej, nagroda portalu "Kurier365.pl", laureat statuetki „Niezwykła Osobowość 2014” Klub Integracji Europejskiej i Order Św.Stanisława (2015).
 
 
W twórczości Czesława Czaplińskiego cenię jej skupioną, skoncentrowaną, refleksyjną powagę. Sztuka wymaga, aby traktować ją serio, sztuka wymaga, aby szanować jej zasady - niezwykła, oryginalna twórczość Czaplińskiego jest potwierdzeniem tej odwiecznej prawdy... Jest on i malarzem i psychologiem, jest artystą uważnym i wrażliwym, jest talentem, którego owoce posiadają cechy prawdziwych owoców naszej ziemi - świeżość, soczystość i barwę  
—Ryszard KAPUŚCIŃSKI, pisarz
 
 
Fotografia zrobiona przez Pana, z rękoma pod brodą, jest jedną z najlepszych, jaką dotychczas zrobiono, gdyż daje do zrozumienia, że obiektem jest człowiek, który wiele rozmyśla o swojej pracy i ruchach jego bohaterów w ich środowisku. Byłbym zadowolony, gdyby to było główną fotograficzną wypowiedzią o mnie i mojej pracy  
—James A.MICHENER, pisarz

 
Najlepsze zdjęcie jakie kiedykolwiek miałem zrobione i odzwierciedlające mnie najkorzystniej  
—William STYRON, pisarz
 
Osiągnął Pan umiejętność fotografowania prostoty. To jest najtrudniejsze. Pana portrety są zupełnie pozbawione jakichkolwiek efektów. To, co ja najbardziej cenię i do czego dochodzi się po wielu latach.  
—Benedykt Jerzy DORYS, fotograf
 
Pokazują one [portrety] siłę pańskiej indywidualności interpretacji i poświęcenia.  
—Yousuf KARSH, fotograf

Dziękuję za to, co dla mnie wydaje się być bardzo dobrą fotografią  
—Kurt VONNEGUT Jr., pisarz
 
W tej chwili skakałem z miasta do miasta, ale chciałem ci podziękować za przesłanie wspaniałego zdjęcia.  
—Joseph BRODSKY, poeta
 
 
Portrety Czesława Czaplińskiego są przenikliwe, w wystudiowanych zbliżeniach, poszukuje czystej prawdy ekspresji  
—LeRoy NEIMAN, artysta
 
 
Bardzo podoba mi się Pańskie podejście... Pańska fotografia jest bezpośrednia, a szczególnie lubię duży kontrast  
—Rod McKUEN, kompozytor, pisarz, poeta, piosenkarz.
 
 
Pańskie fotografie są piękne. Każdemu, komu pokazywałem, był pod ich wrażeniem i chciałbym użyć, przynajmniej jedną z nich na okładkę mojej następnej powieści  
—Wiesław S.KUNICZAK, pisarz, tłumacz
 
 
Uwielbiam fotografię, którą Pan zrobił temu mężczyźnie w czapce  
—Michael HAUSMAN, filmowiec
 
 
Na zdjęciach Czesława Czaplińskiego nie jestem Drugim, ale jestem widziany przez drugiego: Drugim jest Czesław i aparat. Oko aparatu, wprawia mnie w bezruch, w swojej teraźniejszości, która teraz jest przeszłością, lub raczej moim czasem przeszłym. Jestem wybrany i w tym wyborze, twarze i ręce, stają się rzeczą, ale czy ta rzecz wrażliwa i zmysłowa, jest bardziej wrażliwa i ciepła niż ja. Lubię swoje twarze i ręce w Czesława zdjęciach  
—Jan KOTT, pisarz, krytyk
 
 
Jest Pan bardzo zdolny i jestem pewny, że pańskie artystyczne starania, będą dobrze przyjęte  
—Zbigniew BRZEZIŃSKI, politolog
 
 
Mój fotograficzny portret... jest doskonały. Bardzo rzadko zdarza mi się zobaczyć siebie, tak blisko i tak wyraźnie, z tego kąta  
—David L.WOLPER, twórca filmowy i TV
 
Fotografie są wspaniałe  
—Malcolm FORBES, wydawca, biznesman
 
Myślę,że jest to dobry portret. Dziękuję,że umożliwił mi Pan zobaczenie go  
—Jeane KIRKPATRICK, politolog
 
Bardzo podoba mi się moje zdjęcie, zrobione przez Pana. Czy mogę  zasugerować podpis pod nim: ‘Człowiek zagubiony w myślach lub kontemplujący klęskę’  
—Mike WALLACE, reporter i komentator TV
 
 
Pańska fotografia wywołuje specyficzny nastrój i opisuje moją osobowość, jak również moje cechy, bardzo mi się podoba, oraz moim przyjaciołom artystom  
—Francoise GILOT, malarka, poetka  
 
 
Doskonały portret  
—Walter CRONKITE, komentator radiowy i TV
 
Myślę, że jest to mój bardzo dobry wizerunek  
—Arthur R.ASHE, tenisista
     
Przypuszczam, że zamierzenie pańskiego fotograficznego albumu, będzie sukcesem na wschodzie i zachodzie Europy  
—Mario M.CUOMO, gubernator Nowego Jorku
 
Znakomite fotografie. Jest dla mnie zaszczytem, być cząstką Pańskiej wystawy  
—Robert LUDLUM, pisarz
 
 
Fotografie nie upiększają, zadawalając równocześnie wymogi próżności  
—Alex KATZ, malarz

 
Niezwykłe pozy i oczywiście nie są to zdjęcia wykonane mechanicznie. Myślę,że mi się podobają  
—John J.O’CONNOR, arcybiskup Nowego Jorku
 
 
Fotografie, które Pan mi zrobił... są bardzo dobre. Nie uważam, że jestem dobrym sędzią swego własnego wyglądu, ale wydaje mi się, że podobieństwo jest wspaniałe i to,że wyglądam równocześnie poważnie, i jeśli tak można powiedzieć inteligentnie  
—Isaac ASIMOV, pisarz
 
Bardzo mi się podobało pańskie zdjęcie i życzę wielu sukcesów w tym przedsięwzięciu  —Jim PALMER, bejsbolista
 
Jestem zaszczycona znajdując się w Pańskiej wystawie. Jest mi przykro, że fotografowie zawsze chcą mnie z otwartymi ustami, w okropnym chimerycznym grymasie. Wyglądam jakbym przed chwilą  widziała tragiczny wypadek, lub miała zamiar kogoś ugryść. Chciałabym choć raz mieć zdjęcie z zamkniętymi ustami. Z moim szczęściem, ktoś by powiesił napis: ‘zamknięte z powodu remontu’  
—Phillis DILLER, aktorka komediowa
 
 
Dziękuję za Pański portret. Muszę Panu powiedzieć, że sprawił mi Pan dużą przyjemność. Miałam już tyle studyjnych posiedzeń tzw. ‘zawodowych’, ale nikomu nie udało się złapać tego coś, co było by bliskie naturalności. Jestem zaszczycona Pańskim zainteresowaniem, będę zachwycona, jeśli zamieści mnie Pan w swojej wystawie, jeszcze raz bardzo zadowolona z portretu  
—Betty WHITE, aktorka
 
 
Niezwykle wnikliwy portret. Groźny artysta w swej sztuce, Czesław Czapliński pokazuje twarz człowieka, taką jaka jest: maska ‘persona’, wyżłobiona przez czas i społeczeństwo, z naturalnej twarzy człowieka 
—Jerzy KOSINSKI, pisarz
 
Znakomite zdjęcie  
—Keith BAXTER, aktor  

Fotografia wydaje mi się być za dużym zbliżeniem, więc nie ma w niej kontekstu lub tła, najpierw pęczniejące okulary, usta + nos, posuwają naprzód do oka  
—Allen GINSBERG, poeta
   
 
Tina była bardzo wzruszona portretem, który Pan wysłał i byłaby zaszczycona, gdyby umieścił Pan go w swojej wystawie  
—Tina TURNER, śpiewaczka
 
 
Wydaje mi się, że złapał Pan moją stronę widzianą przez niewielu... w zamyślonym, prawie smutnym momencie. Tak wielu fotografów zapomina spróbować i uchwycić prawdziwą duszę ludzką  
—Linda D.BLAIR, aktorka
 
 
Podoba mi się ekspozycja na [zdjęciu]...
—Bob HOPE, aktor
 
 
Tak się złożyło, w czym sporą rolę odegrał mój potężny nos, że byłem jedną z osób prywatnych w Polsce obfotografowanych najczęściej. Ale w tej plejadzie zdjęć portret zrobiny przez Pana jest najlepszy. Fotograf może postawić sobie dwa zadania: utrwalić jak najudatniej zewnętrzne podobieństwo modela i - cel ambitniejszy - przenieść na fotografię jego osobowość psychofizyczną. Panu jedno i drugie powiodło się znakomicie  
—Jerzy WALDORFF, krytyk muzyczny
 
 
Byłam zadowolona i zaskoczona będąc wybraną przez świetnego fotografa, który wydawał się zamagnetyzowany przez historyczną wyobraźnię, przyciągającą go ku mej historycznej twarzy, tak mi się wydaje. Patrząc na fotografie, które były zrobione w Waverly Inn., gdzie Andre Zarre i ja jedliśmy obiad z fotografem, który wydawał się mieć oko aparatu pośrodku czoła - widzę nie tylko swoją własną twarz, umęczoną czasem i odpływem, ale również odziedziczone po przodkach twarze, które zawsze inspirowały moje pisarstwo  
—Marguerite YOUNG, pisarka
 
 
Pana sztuka jest magią, ponieważ wychodzi daleko poza wrażliwość pięciu zmysłów. Mówimy więc o jakimś nieokreślonym szóstym zmyśle ludzi utalentowanych. W przypadku jednak sztuki fotografii potrzebny jest jeszcze siódmy zmysł, wyczucie tego ułamka sekundy w ktorym ludzie, zwierzęta, przedmioty, żywioły ukazują swoją niepowtarzalność. To zatrzymanie czasu jest  błyskawiczne, niepowtarzalne i niemożliwe do poprawienia, jak w innych rodzajach sztuki. Jest to dokumentacja artystyczna naszych i przyszłych czasów, zrodzona w XIX-ym wieku. To bardzo wzbogaca naszą historię i  naszą historyczną wyobraźnię. Jako koronikarz ONZ mam szczególną sympatię dla tej dziedziny sztuki  
—Edmund Jan OSMAŃCZYK, publicysta
 
 
Wonderful picture’ /wspaniałe zdjęcie/ powiedział Joseph Brodsky, pisarz, noblista o fotografii Czesława Czaplińskiego. Ja mógłbym powiedzieć po polsku ‘rzetelna fotografia’. I nie czułbym potrzeby komentowania sądu lub mnożenia superlatywów. Myślę, że jest to właściwe słowo, określające i metodę i jakość. Ludzie patrzą na siebie sfotografowanego i przymierzają  podobiznę do swoich pojęć i życzeń. Jest to i pozostanie bardzo intymna autointerpretacja osoby własnej. Niewielu fotografowanych rozumie proces fotografowania, zna możliwości aparatów i trud wyborów. Pracując od dzieciństwa w materii sztuk wizualnych i znając z autopsji także, wiele przykładów przerostu aspiracji wobec możliwości i potrzeb, zbędnych stylizacji i udziwnień, zapożyczeń i fałszerstw, cenię coraz bardziej rzeczową  rzetelność, oszczędność środków, powagę i powściągliwość wobec  zaciemniającej lub niszczącej temat dominacji ekspresji subiektywnej. Z zawodowym szacunkiem dostrzegam to w fotografiach Czesława Czaplińskiego  
—Andrzej STRUMIŁŁO, malarz, fotograf  

 
 
 
 
 
Zdjęcia Pańskie... zasługują na pełne uznanie... pierwsze wrażenie było piorunujące. Niby proste zdjęcie, a jednak niezwykłe. Emanuje z niego jakaś szczególna atmosfera oparta na prawdzie przekazu, pogłębiona pierwiastkiem duchowym. Widzę siebie prawdziwszym, niż jestem w rzeczywistości. Jak się to stało? Aparat przywłaszczył sobie bezwzględnie moją osobowość, zostawiając mnie na pastwę zagłady. Nie wiem, czy mam się radować, czy smucić? Wiem,że powędrowałem w daleki świat, a to co zostało musi na nowo zapracować i wywalczyć nowe wartości. Ale się cieszę  
—Henryk BURZEC, rzeźbiarz
 
 
Patrząc na swoją podobiznę fotograficzną doznaję podobnego wrażenia jak słuchanie swego głosu nagranego na taśmie. Rozumowo wiem, że to jestem ja, ale uczucie i instynkt mówią, że nie, że to ktoś inny. Może kuzyn, bo podobny do ojca lub ciotki. Tak jest chyba dlatego, że siebie ma się, słyszy i widzi od wewnątrz. Wszystkich innych od zewnątrz. Na nagrany dźwięk i rytm głosu - nie ma rady, ale w portrecie interweniuje pośrednik. Jakość obrazu zależy od stopnia w jakim artyście udało się powiązać i zbliżyć widzenie zewnętrzne z widzeniem wewnętrznym. Oglądając swój fotoportret wykonany przez Czesława Czaplińskiego wydaje mi się, że zdołał on zredukować dychotomię tych sprzecznych odczuć do minimum  
—Wojciech FANGOR, malarz
 
 
Bardzo lubię to zdjęcie. Nie ukrywam, nie tylko ze względu na formalną doskonałość: jego skadrowanie, subtelna gra różnych odcieni szarości... Ale naprawdę fascynują mnie oczy modela. Jest w nich mądrość i dobroć i uśmiech. Żebyż jeszcze były one moje Chciałbym być taki, jakim mnie zobaczył Czapliński  
—Jerzy LISOWSKI, tłumacz, eseista   
 
 
 
Bardzo mi się podobają fotoportrety Pana Czaplińskiego, zbliżające się najbardziej do portretu malarskiego  
—Marian BRANDYS, pisarz
 
Zapomniałem o tym zdjęciu zrobionym przez Czesława zaraz po moim przyjeździe do Stanów. To nie był najprzyjemniejszy moment w moim życiu. Wszystko wyszło na fotografii: niepewność, samotność i może jeszcze trochę nadziei  
—Janusz GŁOWACKI, pisarz, dramatopisarz
 
 
Jest Pan bardzo twórczym fotografem  
—Elie WIESEL, pisarz
 
 
Jako ironista i sceptyk z natury masz, Czesław, ciągoty demaskatorskie. Wiadomo, każdy człowiek - a ludzie publiczni szczególnie - reżyseruje siebie na zewnątrz. Kreuje się, od butów i uczesania, po styl bycia, wypowiedzi, utwory, życiorys. Jesteś przenikliwy, widzisz skrywane śmieszności, kompleksy, wrzody - chciałbyś je wywlec spod makijażu, ale takt i lojalność  stopują cię jak cenzura. Bo wiesz, że większość portretowanych nie lubi tej brzydszej części prawdy. Większość? Wszyscy Pamiętasz, jak zrobiłem ci półgodziną awanturę za opublikowanie mego zdjęcia, które ja miałem za karykaturalne, a ty - za ‘strzał w dziesiątkę’? Konflikt między obowiązkiem taktu-lojalności wobec  portretowanego a pokusą prawdomówności - bezwzględności męczył portrecistów z Fajum, Rembrandta, Witkacego... Czemuż miałby nie męczyć Czaplińskiego?  
—Edward REDLIŃSKI, pisarz
 
 
Dziękuję za zdjęcia ze św.Krzyża w ciekawych ujęciach. Nie ma ani jednego zdjęcia z artystyczną kokieterią. Wszystkie wyrażają coś głębszego. Na podstawie tych kilku zdjęć można sobie rekonstruować świat wewnętrzny głównie na podstawie oczu. Słownie ujęłbym to następująco:1.Twarz tajemnicza, jakby w oczekiwaniu erupcji wulkanicznej  czegoś nowego w nauce.  2.Hipnotyzowanie kogoś nową prawdą biologiczną. 3.Zdjęcie pod hasłem: do ataku o nowe w nauce. 4.Intryga naukowa. 5.To nie oczy artystyczne, raczej oczy stratega popychającego nowe widziane w biologii. 6.Oczy zdają się wcześniej ‘już widzieą’ nowe, zanim je umysł dostrzeże.  Niektóre, a może nawet wszystkie zdjęcia twarzy, zwłaszcza oczy zdają się to wyrażać  
—Włodzimierz SEDLAK, naukowiec, filozof  
 
 
Kiedy oglądam zdjęcia - jakiekolwiek zdjęcia - myślę przede wszystkim o upływie czasu. O tym jak się postarzałam od poprzedniego zdjęcia. Chyba nie ma człowieka, który o tym nie myśli. Ale kiedy oglądam zdjęcia Czesława Czaplińskiego widzę coś znacznie więcej: widzę siebię w pejzażu, widzę izolację, lub ufność w stosunku do pejzażu, lub zachwyt, nawet. Samopoczucie w pejzażu: na warszawskim rynku. Na spacerze nad Wisłą. Raz nawet, jak się zdaje, biję pejzażowi brawo. Druga rzecz: widać nieraz na tych zdjęciach stosunek ‘obiektu’ do fotografującego. Jest kontakt. Sympatia. I to się chyba potem ‘przerzuca’ na tych, którzy później na nasze zdjęcia patrzą: czytelników pism, ‘oglądaczy wystaw’, znajomych i nieznajomych. To ważne  
—Agnieszka OSIECKA, pisarka
 
 
Myślę, że każde spotkanie modela z fotografią jest próbą próżności modela przede wszystkim. Pochwała fotografa możliwa jest dopiero wtedy, kiedy ten pierwszy próg zostanie pokonany. Skoro mamy go już poza sobą, pragnę Panu pogratulować świetnych zdjęć mojej osoby  
—Krzysztof ZANUSSI, reżyser

 
Nie znam nikogo kto tak jak Czapliński potrafi portretować duszę człowieka. Powiedział Norwid o muzyce Chopina: "Umiał zbierać kwiaty polne puchu ani rosy z nich nie otrząsając..." Słowa Norwida chciałbym zadedykować Panu i Jego wielkiej sztuce  
—Jerzy ANTCZAK, reżyser


 
Fragmenty z eseju Jerzego Kosińskiego z albumu "Twarzą w twarz", Warszawa 1991.

Czy fotografia jest sztuką?
Sztuka fotograficznego portretu Czesława Czaplińskiego daje wspaniałe świadectwo twórczemu umysłowi człowieka, którego obecność artysta odnajduje badawczo przyglądając się ludzkiej twarzy, na której uwidacznia się "Ja" i dusza człowieka. Podobnie jak prace Avedona czy Snowdona, studia Czaplińskiego przez ponad dziesięć lat ratowały portret fotograficzny przed inwazją fotografii kradnącej duszę. Robert Maplethorpe, czołowy przedstawiciel tej tendancji, to niegdyś jeden z wybitnych fotografów poszukujących formy, który, niestety – sądząc po wystawie indywidualnej w nowojorskim Whitney Museum w 1988 roku – odczytuje człowieka przede wszystkim poprzez ekspozycję jego genitaliów (redukując w ten sposób twórczość fotograficzną do najmniej szlachetnej formy obrazów fotograficznych, jak dotąd najczęściej występujących w fotograficznym zapisie pornografii).
To arystokraci...
Wielki fotograf obdarza nas kolejnymi warstwami nowego sposobu widzenia – wystarczy zobaczyc prace Avedona czy Czaplińskiego. Przepełniona światłem fotografia, jak każda wielka sztuka zajmująca się życiem i śmiercią, wspaniale przywołuje cienie – cienie życia lub niepewność śmierci. To kolejny ważki dowód jej artyzmu.

Wizjoner – Artysta fotografik
W zafascynowanej młodością Ameryce podjęcie tematu starości wiele może powiedzieć o samym artyście fotografiku. Czesław Czapliński wymaga najpierw od siebie, a później od swego aparatu, by na jego fotografiach starcza twarz odzwierciedlała wiecznie młodego ducha, nie zaś wyraz twarzy. Fotografie wybitnych starców wykonane przez Czaplińskiego z godnością zachowują tego ducha, zachowują – nie odświeżają.

Kim jest artysta fotografik? Jakie siły pchają go w kierunku tworzenia wielkiej sztuki, sztuki, a nie samego tworzenia kolejnego artefaktu? To przede wszystkim ktoś, kto – jak Czapliński – potrafi odróżnić rzeczywistą głębię od pustego blasku; odróżnić "Kto jest Kim" źycia duchowego w przeciwieństwie do tego "kto jest kim" w świecie fotografowanych przez siebie najbardziej znanych osobistości, z którymi w większości miał bliski kontakt. To ktoś, kto – bez względu na to, czy nadal posługuje się staromodną lustrzanką czy też najnowszą 35-milimetrową kamerą elektroniczną, jakiej używa najwyższej klasy zawodowiec – wie, że prawdziwa sztuka zajmuje się jedynie tym, co naturalne, zarówno w życiu jak i w formie.
Każdy artysta ma swoje metier, ma je również i artysta fotografik. Jeśli nazywa się Avedon, Snowdon czy Czapliński, brzmi ono - Artysta fotografik. Wizjoner, który najpierw wyobrażał sobie to, co ma zobaczyć patrząc przez wizjer swojej duchowej, światłoczułej lustrzanki. Powiększalnik i film, na dalszym etapie, również mają udział w fotografii, najdoskonalszej sztuce mechanicznie Utrwalonego Obrazu; obrazu, który najpierw zrodził się w duchowej ciemni fotografa; tam też powstały w umyśle obraz został po raz pierwszy wywołany i stamtąd rozpoczął swoją wędrówkę do rzeczywistości, która wiedzie przez ten sam wizjer.
—Jerzy KOSIŃSKI